Posts: 348
Joined: Oct 2012
Reputation:
263
Glass Animals @ EXPO XXI Warschau
Afgelopen weekend een weekendje in de hoofdstad gespendeerd. Vriendin is fan van de band, ik kan voornamelijk de oude albums wel waarderen. Weekend stond voornamelijk in het teken van het bezoek aan verschillende restaurants, gezien het concert toevallig samenviel met restaurantweek. Heerlijk gegeten in verschillende eetgelegenheden, Warschau heeft op culinair gebied veel te bieden.
Dan naar het concert, in EXPO XXI. Normaalgesproken zoals de naam vermoed dus gebruikt voor expositites. Geluid was onverwachts erg goed. Glass Animals was alweer zo'n 8 jaar geleden dat ik ze zag, maar de beste momenten van de show kwamen van de oudere platen. Live bleek het al maar meer dat het dit jaar uitgekomen 'I love you so F***ing Much' toch wel een enorm teleurstellend album is. Het werk kan bij lange na niet tippen aan de oudere nummers. Was het geweldig live, zeker niet, maar al met al toch wel genoten van nummers als 'Pork Soda', 'Gooey' en de nummers van 'Dreamland' die werden gespeeld. Al met al een zeer fijn weekend achter de rug.
Posts: 21,753
Joined: Aug 2013
Reputation:
3,866
Ja die nieuwe plaat was kut, die hebben hun kans tot doorgroei naar headlinerstatus verspeeld.
•
Posts: 6,843
Joined: Feb 2016
Reputation:
2,010
Urban Heat. Denk Molchat Doma, maar dan als Centraal-Europese inzending op het Songfestival in 2013. Pakten de zaal wel in zoals een voorprogramma dat zelden doet, wel redelijk eentonig.
Molchat Doma. Leuk om eens af te strepen, klonken ook nog verbazend goed. Eigenlijk bizar dat die twee keer de Ronda vullen. Kraakheldere bassen en beats, alleen de vocalen waren soms een beetje verstopt in de mix. De zanger heeft in elk geval leuke dansjes ingestudeerd en ze zijn slim genoeg om de vier grootste hits van Etazhi te bewaren voor de toegift.
Posts: 21,753
Joined: Aug 2013
Reputation:
3,866
Air @ Beacon Theatre
Ik zag Air ooit in de Melkweg als één van mijn allereerste zaaloptredens, in het tijdperk dat ik nog jong en mooi was. Die belevenis was echter memorabel voor de verkeerde redenen (schreef er hier al eerder over, zie het archief), en het optreden zelf was veels te steriel. Des de fijner was het dat het deze keer wel slaagde.
Hadden topplaatsen op de zesde rij aan het gangpad, met super luid en helder geluid dankzij de zogenaamde Sphere technologie (Beacon Theatre is van dezelfde eigenaar). Moon Safari integraal + greatest hits is op papier natuurlijk een makkelijke cashgrab, maar deze tour voelde als een soort herintroductie naar de band. De arrangementen waren soms op subtiele wijze net wat anders dan op plaat, en de productie/lichtshow waarbij de band in een rechthoekige doos zat maakte het heel immersief. Was heerlijk om bij te zitten en er in op te gaan.
Na Moon Safari ging iedereen op het orchestra niveau staan bij hun vaste plek, terwijl de balkons bleven zitten. Had van mij niet gehoeven, vooral doordat mensen zich naar voren wurmden om in de gangpaden te staan. Muzikaal bleef het gelukkig nog steeds op hoog niveau, met o.a. zeer vette uitvoeringen van Run en Don't Be Light. Die eerste had dikke visuals en belichting waarbij het echt als een storm overkwam. Domper was dat ze Surfin on a Rocket niet deden, terwijl die eerder in het jaar nog wel in de setlist zat. Blijft een favoriet die al zeldzaam wordt gespeeld. Maar daar tegenover deden ze wel Playground Love van The Virgin Suicides score, waarbij Thomas Mars van Phoenix langskwam als special guest. Wist geeneens dat hij de originele zanger op die track was, echt een cool moment.
De encore van twee extra nummers kwam helaas wel minder binnen door gangpadvolk dat te vervelend aanwezig was, waardoor ik het pand verliet zonder de high die ik bij het merendeel van het concert voelde. Hoe dan ook, heel blij dat ik na al die jaren alsnog een sterk optreden van Air meemaakte. Zou deze tour graag nog eens beleven, ditmaal van achterin voor het overzicht van de lichtshow. Hoop dat ze ook weer nieuwe muziek uitbrengen, en ze sluiten in maart de tour af met vier shows in Parijs. 100% dickmove waardig.
Posts: 1,190
Joined: Jan 2015
Reputation:
713
30-10-2024, 13:14
(This post was last modified: 30-10-2024, 16:26 by VDB.)
The Last Dinner Party @ KC Brussel
Na de berichten van de ingekorte tour (laatste datums zijn geschrapt), dacht ik mss een uitgebluste band te zien, maar niks van te merken.
De nieuwe nummers beloven ook het beste.
Nu even genoeg rust pakken en werken aan die 2de plaat en mss volgende keer geen onderhalf jaar aan een stuk touren.
Posts: 2,932
Joined: Oct 2012
Reputation:
806
Jesus Jones & EMF in de O2 Kentish town forum, Londen, 26 oktober
Als sinds de vroege jaren negentig fan van deze bands, maar ze touren nooit meer in Nederland. Dus toen er een dubbelconcert werd aangekondigd, wist ik dat het de gelegenheid was om ervoor naar Londen te reizen. Het zou de eerste keer worden dat ik EMF ging zien, JJ had ik al een paar keer eerder gezien,
Mijn zus uit Zeeland wilde ook mee, en we konden gezellig bij mijn andere zus in Londen logeren. Sowieso al een leuk weekend dus.
Mijn zusje woont in het midden van Londen, dus superhandig.
Anyway, zaterdag via Camden market (super toeristisch zoals verwacht) op tijd naar het Forum, want deuren open om 18.00. Geen lange rij dus vrij snel naar binnen. Superstrenge beveiliging, dat wel. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst gefouilleerd ben.
De zaal zelf is best groot (kunnen blijkbaar 2500 mensen in), en gek genoeg was ik er al eens eerder geweest, ook al voor Jesus Jones.
Ik ken Cara, de (Amerikaanse) vrouw die de merchandise doet al heel lang via het internet (bijna 30 jaar gok ik), dus leuk om even hoi te zeggen en elkaar voor het eerst in het echt te zien. Lang konden we niet praten want er werd al flink veel merch gekocht. Zelf van beide bands nog de laatste cd gekocht en een postertje.
Er was ook nog een bijpassend 90's voorprogramma, namelijk Echobelly. Die waren best goed, viel niets tegen. Indiebandje met zangeres van Indiaase afkomst, wat vroeger erg afwijkend was. Ook aardig wat mensen die meezongen. Live waren ze wat steviger dan op de plaat, leuk begin van de avond.
De pauzemuziek werd verzorgd door dj's die ook van die 90's indieavonden verzorgen. Erg fijn, we hebben ons goed vermaakt met platen raden. We stonden rechtsvooraan, prima plek.
EMF en JJ deden drie shows samen, en wisselde de volgorde af. Deze keer was EMF eerst. Die waren vol energie, grappen en chaos. Maar de liedjes zelf klonken erg goed, ook al was de zanger James af en toe afgeleid en vergat de tekst dan. Leuk weetje: de gitarist Ian heeft trouwens nog een tijdje meegeschreven aan allerlei pophits in van de schrijversclubjes, en zelfs een Gammy gehad voor een liedje van Beyonce en Shakira. Minder fijn waren twee erg dronken mannen die bijna omvielen, maar de security zat er goed bovenop en ze gingen gelukkig naar achteren.
De bekende hits van Schubert Dip (Unbelievable, Children) werden gespeeld, maar ook wat geliefde albumtracks en nieuwe nummers. Leuk was dat ze in het nieuwe Reach for the lasers een medley deden van oude housekrakers. Klinkt corny, maar het was erg leuk. Zoals James zei "we don't go to raves anymore, we just write about them".
Jimbob van Carter the USM deed ook nog een nummertje mee.
Oftewel, het concert kon strakker, maar het was wel ontzettend leuk.
Daarna kwam Jesus Jones, die wel nog steeds een strakke band is. Mike de zanger had meteen de lachers op z'n hand door te 'klagen' over hoe zwaar het is om met EMF te touren. Ze zijn dikke vrienden.
Lekker veel nummers van hun eerste album Liquidiser ter gelegenheid van hun 35 jarige bestaan. Hiervoor zijn ze ook aan het touren geweest afgelopen jaar. Ook een paar nieuwe nummers en mijn favorieten van hun album Perverse (The devil you know, Idiot stare). JJ kan naast poppy af en toe ook best stevig zijn richting industrial. Live klinkt dat hardstikke goed.
Verder natuurlijk de grote hits van Doubt (Real real real, Who?, where?, why?, International bright young thing). EMF deed ook nog even mee op Info Freako.
Na afloop deden de beide bands een gezamelijke buiging. Hopelijk doen ze het over paar jaar nog eens.
Daarna nog even bij de merch gewacht tot het wat rustiger werd, om nog even met Cara te babbelen. Die had het nog heel druk met verkopen. Ondertussen kwam Iain, de keyboardspeler van JJ langs. Ik zat vroeger op hun mailinglist en heb hem en Mike al eens vele jaren geleden eerder ontmoet.
Hij herkende me na even nadenken en gaf ons twee bandjes voor de afterparty boven. We waren beide erg moe (treinreis de dag ervoor, drukke dag), maad we zijn toch even wezen kijken.
Ik heb nog even met James en Iain gepraat. Toen ik aan Mike vroeg of hij me nog kende, zei hij nee, maar dat lag meer aan hem. Toen ik vertelde waar we elkaar hadden ontmoet, ging er een lampje branden en wist hij het ook weer. Hij had mij toen namelijk zelf op de guestlist gezet in Paradiso  .
Toen vonden we het wel weer mooi geweest, ik had nog wel langer kunnen praten met iedereen, maar ik was wel moe en uit gebabbeld.
Was een erg leuke avond, erg blij geweest te zijn en nog even wat persoonlijk contact gehad te hebben.
Posts: 2,111
Joined: Jan 2013
Reputation:
344
(31-10-2024, 00:25)meisbaer2 Wrote: Jesus Jones & EMF in de O2 Kentish town forum, Londen, 26 oktober
Als sinds de vroege jaren negentig fan van deze bands, maar ze touren nooit meer in Nederland. Dus toen er een dubbelconcert werd aangekondigd, wist ik dat het de gelegenheid was om ervoor naar Londen te reizen. Het zou de eerste keer worden dat ik EMF ging zien, JJ had ik al een paar keer eerder gezien,
Mijn zus uit Zeeland wilde ook mee, en we konden gezellig bij mijn andere zus in Londen logeren. Sowieso al een leuk weekend dus.
Mijn zusje woont in het midden van Londen, dus superhandig.
Anyway, zaterdag via Camden market (super toeristisch zoals verwacht) op tijd naar het Forum, want deuren open om 18.00. Geen lange rij dus vrij snel naar binnen. Superstrenge beveiliging, dat wel. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst gefouilleerd ben.
De zaal zelf is best groot (kunnen blijkbaar 2500 mensen in), en gek genoeg was ik er al eens eerder geweest, ook al voor Jesus Jones.
Ik ken Cara, de (Amerikaanse) vrouw die de merchandise doet al heel lang via het internet (bijna 30 jaar gok ik), dus leuk om even hoi te zeggen en elkaar voor het eerst in het echt te zien. Lang konden we niet praten want er werd al flink veel merch gekocht. Zelf van beide bands nog de laatste cd gekocht en een postertje.
Er was ook nog een bijpassend 90's voorprogramma, namelijk Echobelly. Die waren best goed, viel niets tegen. Indiebandje met zangeres van Indiaase afkomst, wat vroeger erg afwijkend was. Ook aardig wat mensen die meezongen. Live waren ze wat steviger dan op de plaat, leuk begin van de avond.
De pauzemuziek werd verzorgd door dj's die ook van die 90's indieavonden verzorgen. Erg fijn, we hebben ons goed vermaakt met platen raden. We stonden rechtsvooraan, prima plek.
EMF en JJ deden drie shows samen, en wisselde de volgorde af. Deze keer was EMF eerst. Die waren vol energie, grappen en chaos. Maar de liedjes zelf klonken erg goed, ook al was de zanger James af en toe afgeleid en vergat de tekst dan. Leuk weetje: de gitarist Ian heeft trouwens nog een tijdje meegeschreven aan allerlei pophits in van de schrijversclubjes, en zelfs een Gammy gehad voor een liedje van Beyonce en Shakira. Minder fijn waren twee erg dronken mannen die bijna omvielen, maar de security zat er goed bovenop en ze gingen gelukkig naar achteren.
De bekende hits van Schubert Dip (Unbelievable, Children) werden gespeeld, maar ook wat geliefde albumtracks en nieuwe nummers. Leuk was dat ze in het nieuwe Reach for the lasers een medley deden van oude housekrakers. Klinkt corny, maar het was erg leuk. Zoals James zei "we don't go to raves anymore, we just write about them".
Jimbob van Carter the USM deed ook nog een nummertje mee.
Oftewel, het concert kon strakker, maar het was wel ontzettend leuk.
Daarna kwam Jesus Jones, die wel nog steeds een strakke band is. Mike de zanger had meteen de lachers op z'n hand door te 'klagen' over hoe zwaar het is om met EMF te touren. Ze zijn dikke vrienden.
Lekker veel nummers van hun eerste album Liquidiser ter gelegenheid van hun 35 jarige bestaan. Hiervoor zijn ze ook aan het touren geweest afgelopen jaar. Ook een paar nieuwe nummers en mijn favorieten van hun album Perverse (The devil you know, Idiot stare). JJ kan naast poppy af en toe ook best stevig zijn richting industrial. Live klinkt dat hardstikke goed.
Verder natuurlijk de grote hits van Doubt (Real real real, Who?, where?, why?, International bright young thing). EMF deed ook nog even mee op Info Freako.
Na afloop deden de beide bands een gezamelijke buiging. Hopelijk doen ze het over paar jaar nog eens.
Daarna nog even bij de merch gewacht tot het wat rustiger werd, om nog even met Cara te babbelen. Die had het nog heel druk met verkopen. Ondertussen kwam Iain, de keyboardspeler van JJ langs. Ik zat vroeger op hun mailinglist en heb hem en Mike al eens vele jaren geleden eerder ontmoet.
Hij herkende me na even nadenken en gaf ons twee bandjes voor de afterparty boven. We waren beide erg moe (treinreis de dag ervoor, drukke dag), maad we zijn toch even wezen kijken.
Ik heb nog even met James en Iain gepraat. Toen ik aan Mike vroeg of hij me nog kende, zei hij nee, maar dat lag meer aan hem. Toen ik vertelde waar we elkaar hadden ontmoet, ging er een lampje branden en wist hij het ook weer. Hij had mij toen namelijk zelf op de guestlist gezet in Paradiso .
Toen vonden we het wel weer mooi geweest, ik had nog wel langer kunnen praten met iedereen, maar ik was wel moe en uit gebabbeld.
Was een erg leuke avond, erg blij geweest te zijn en nog even wat persoonlijk contact gehad te hebben. Hier had ik wel bij willen zijn Jaloers hoor.
The following 1 user says Thank You to Flair for this post:1 user says Thank You to Flair for this post
• meisbaer2
Posts: 6,936
Joined: Oct 2012
Reputation:
1,243
Tramhaus
Tweede keer en het is een uurtje leuk beuken natuurlijk vol energie, maar ook wel een beetje voorspelbaar qua nummeropbouw en de nummers van het niet geweldige album voegen niet veel toe aan die van de eerdere singles en EP's.
•
Posts: 1,190
Joined: Jan 2015
Reputation:
713
02-11-2024, 13:24
(This post was last modified: 02-11-2024, 13:25 by VDB.)
The following 2 users say Thank You to VDB for this post:2 users say Thank You to VDB for this post
• hythloth, meisbaer2
Posts: 1,190
Joined: Jan 2015
Reputation:
713
Posts: 23,794
Joined: Oct 2012
Reputation:
1,147
02-11-2024, 18:47
(This post was last modified: 02-11-2024, 18:48 by BigBird.)
Die laatste foto is briljant. Welke camera en instellingen gebruik je?
•
Posts: 1,190
Joined: Jan 2015
Reputation:
713
(02-11-2024, 18:47)BigBird Wrote: Die laatste foto is briljant. Welke camera en instellingen gebruik je?
SONY RX100 VI
max ISO1600 (vind ik zowat de limiet voor deze camera qua ruis), meestal diafragma zo ver mogelijk open en dan naar gelang de beweging sluitertijd aanpassen
The following 1 user says Thank You to VDB for this post:1 user says Thank You to VDB for this post
• BigBird
Posts: 6,843
Joined: Feb 2016
Reputation:
2,010
Wishy. Klinken als een paar bands uit de jaren 90 waar ik geen fan van ben. Het nummer Triple Seven is wel een banger, maar ik heb eigenlijk geen idee of ze dat hebben gespeeld, wat ook genoeg zegt over de beleving.
Dummy. Klinken als een paar bands uit de jaren 90 waar ik wel fan van ben. Stereolab met meer shoegaze, zoiets. Ondanks de magere opkomst - lees, een 1/5e gevulde VERA - hadden ze prachtige projecties mee. Hun drummer heeft bovendien goed opgelet bij Krautrock 101. Voeg daar dan nog even wat lange ambientpassages aan toe en ik heb een prima zaterdagavond.
Posts: 888
Joined: May 2022
Reputation:
553
Birdfest, de zaterdag, met;
Een een opening met typische moderne frisse jazz van Corto.Alto.
Een typische samenkomst tussen Nederland en een stekelige Moor Mother; "Shut the fuck up. "I organized this event blablabla". We don't care: shut up!". Onderwijl klinkt er semi geïmproviseerde jazz.
Een typische songwriter, August Charles, die om meezingen en lichtjes vraagt. Tamelijk saai.
Een typische, lekker kronkelig dansavontuur met JamesZoo's Rolrolrol.
En een typische soulgroep, Thee Sinseers, waarbij de voorman met een klassieke snik teksten uitbraakt als "this one is for everyone with a broken heart" over zwoele, volle soulmuziek.
Leuke avond gehad.
Posts: 21,753
Joined: Aug 2013
Reputation:
3,866
(04-11-2024, 13:22)nam-tso Wrote: Een typische samenkomst tussen Nederland en een stekelige Moor Mother; "Shut the fuck up. "I organized this event blablabla". We don't care: shut up!". Onderwijl klinkt er semi geïmproviseerde jazz.
Wat was haar probleem?
•
Posts: 888
Joined: May 2022
Reputation:
553
(04-11-2024, 13:28)hythloth Wrote: (04-11-2024, 13:22)nam-tso Wrote: Een typische samenkomst tussen Nederland en een stekelige Moor Mother; "Shut the fuck up. "I organized this event blablabla". We don't care: shut up!". Onderwijl klinkt er semi geïmproviseerde jazz.
Wat was haar probleem?
Dat weet ik niet. Maar wat ik van haar citeer was een reactie van haar op het ontstane geroezemoes achterin de zaal. En klaarblijkelijk stond daar ook iemand van de organisatie tussen die haar aandacht. Wat natuurlijk sneu is.
•
Posts: 2,302
Joined: May 2017
Reputation:
785
Ik heb eerder meegemaakt bij Moor Mother dat ze praters de zaal uitstuurde. Positief wmb
•
Posts: 888
Joined: May 2022
Reputation:
553
(04-11-2024, 17:04)greenlander Wrote: Ik heb eerder meegemaakt bij Moor Mother dat ze praters de zaal uitstuurde. Positief wmb
Ik ook. Daarom de kwalificatie 'typisch'.
•
Posts: 21,753
Joined: Aug 2013
Reputation:
3,866
05-11-2024, 01:16
(This post was last modified: 05-11-2024, 01:18 by hythloth.)
(04-11-2024, 17:04)greenlander Wrote: Ik heb eerder meegemaakt bij Moor Mother dat ze praters de zaal uitstuurde. Positief wmb
Moet idd gebruikelijker worden. Zelfs een Lil Wayne deed dit ooit.
•
Posts: 21,753
Joined: Aug 2013
Reputation:
3,866
NewDad @ Elsewhere - The Hall
Shoutout naar de Ierse overheid die via hun culturele ministerie financiele steun verleende zodat deze band hun eerste Noord Amerikaanse tour kon ondernemen. Mogen nog meer landen doen.
Duurde even voordat ik er goed inzat wegens typische doordeweekse stress in mijn hoofd, maar eenmaal in de zone was het echt wel genieten. Met name bij nieuw nummer Under My Skin, Nightmares, en een geweldige uitvoering van White Ribbons door alleen maar de zangeres op gitaar en een andere dude die een bodhrán (een soort Ierse drum) bespeelde. Kwamen ook twee onuitgebrachte liedjes langs.
Qua set duurde het maar een uur, wat qua lengte hetzelfde was als wat ze op festivals doen. Had ze graag wat langer zien spelen, mede zodat ze ook tracks als How en Change My Mind konden doen. Alsnog een sterke set, en alles bij elkaar net iets beter dan op Glastonbury. Verwacht dat deze band nog groter wordt dan dat ze nu zijn. Robert Smith is ook fan; wie weet worden ze wel gestrikt als voorprogramma bij een eerstvolgende The Cure tour.
Posts: 2,932
Joined: Oct 2012
Reputation:
806
London Grammar in de Ziggodome 3 november.
Het was al weer een paar jaar geleden dat ik ze gezien had (RW 2018), en ik had eigenlijk geen idee hoe populair ze waren. Dus dat ze in de Ziggo stonden, was een verrassing. Ondanks dat het podium naar voren was verplaatst, was het toch goed gevuld. Ik denk dat ze het podium toch best naar achteren hadden kunnen gezet, want het zag er vol uit beneden (ik had mooie zitplaatsen).
Anyway, eerst Lauren Mayberry (zangeres van Chvrches) die als voorprogramma een krap half uur mocht vullen met solowerk, aangevuld met drummer en bassiste. En dat was leuk! Ik kende al wat nummers èn had haar vorig jaar nog live gezien. Lekker gevarieerde nummers, best anders dan haar werk met Chvrches. Vooral 'Shame' en 'Change Shapes' springen eruit, erg catchy. Lauren deed ook nog het gevoelige 'Are you awake?' op alleen piano.Haar album komt volgende maand eindelijk uit.
Dan London Grammar. Ze stonden met z'n drieën op een soort van klein podium op het podium, met verlichting die vooral van opzij en van onderen kwam. Ze zijn van nature een best statische, introverte band, maar de visuals brachten wat dynamiek. Bij een paar nummers zoefde een minidrone tussen hun door, waarvan de beelden in de visuals gemixt werden. Leuk gedaan.
Ze deden veel nummers van hun laatste album The greatest love, maar vooral ook van hun voorlaatste album Californian soil. Dat was fijn, want dat album hadden ze niet in Europa kunnen touren (wegens corona en ziekte van Hannah). Mooie luistermuziek met natuurlijk de sterke en toch kwetsbare stem van Hannah. Hier en daar werd de electronica wat harder aangezet, en er waren zelfs lasers erbij.
Halverwege de set werden een paar nummers 'akoestisch' op een tweede podiumpje aan de andere kant van de zaal gespeeld, met Hannah op keyboard, Dan op gitaar en Dot op extra zang. Hier was zij duidelijk meer op haar gemak en begon tegen het publiek te babbelen en grapjes te maken. Dan (gitaar) en Dot (drums en electronica) hadden eerder al zich tot het publiek gericht, over hoe blij ze waren weer eens in Amsterdam te spelen en hoe leuk ADE was dit jaar.
De hits Wasting My Younger years en Strong kwamen daarna weer op het hoofdpodium. Ik denk dat ze ongeveer krap 1,5 uur gespeeld hebben, wat ik ongeveer ook verwacht had. Ik vond het een mooi concert, en een fijne show. Helaas werd het concert erna afgezegd wegens keelontsteking, maar ik heb hier niet veel van gemerkt.
Posts: 2,932
Joined: Oct 2012
Reputation:
806
Maxïmo park in de Melkweg op 4 november.
Gelukkig kon ik bij een vriendin in Amsterdam logeren, dus ik hoefde op zondag niet de lange reis naar huis te maken met de werzaamheden van de NS. Daarom maandag een dagje Amsterdam gedaan (Vondelpark in het zonnetje, Tentoonstelling in het Van Gogh museum, Zuid-Indiaase Chaat eten).
Bij de Melkweg stond al een grote rij, maar die was voor the Marias die in de Max speelden. Normaal geven ze de verschillende rijen duidelijk aan, maar deze keer pas toen de deuren voor de Max al lang open waren. Anyway, ik was maar de andere kant gaan staan en zowaar nog gezellig gebabbeld met andere concertveteranen in onze kleine rij.
Ik was al weer een tijdje niet in de Melkweg geweest, en hun nieuwe kluisjes zijn nu een stukje kleiner, zodat er net geen normale rugzak in kan. Dus maar extra moeten betalen voor de bemensde garderobe. Helaas werden er geen cds verkocht bij de merch, waar ik wel op gehoopt had. Zal wel een Brexit ding zijn of zo.
Het voorprogramma was een jonge Nederlandse band, Mood Bored. Ze waren best leuk, deed me eeen betje denken aan een wat stevigere Bettie serveert.
Maxïmo Park waren zoals altijd lekker op dreef. Ook een band die al een hele tijd niet meer in Nederland had opgetreden. Hun laaste concert was afgelast wegens logistieke redenen, zoals Paul de zanger zei dat ze dit keer een beter busschema hadden  .
Veel nummers van hun laatste plaat Stream of life, die live goed bevielen. Ook natuurlijk redelijk wat nummers van hun eerste twee albums. Van de ander albums gelukkig ook nog van allemaal één nummer, al had ik graag nog wat meer van hun vorige Nature always wins willen horen, want die ik mijn favoriet van de afgelopen jaren.
Paul praatte de nummers op zijn eigen wijze aan elkaar, en hij sprong tijdens het zingen druk gebarend over het podium. Hij was voor zijn doen heel subtiel met politieke uitspraken, maar zijn Ceasefire t-shirt sprak boekdelen.
Maxïmo Park zijn officieel nog maar met z'n drieën, maar live speelt naast een bassist ook Jemma mee op keyboard en zang. Haar tweede stem was erg fijn bij die van Paul en ze brengt leuke energie mee. Een aanwist.
Helaas had ik een paar nummers last van een erg enthousiaste, maar ook erg dronken fan die steeds over mij heen aan het vallen en aan het duwen was. Gelukkig snapte hij de hint eindelijk na een paar flinke duwen naar achter die ik hem gaf. Dit haalde me wel wat uit het concert, wat jammer was.
Het laatste nummer zou Graffiti zijn, maar op verzoek van een grote fan was het Going Missing geworden, die ook erg leuk was.
Zoals verwacht was het concert niet super lang (iets meer dan 1 uur 15 min gok ik), maar wel heel erg fijn om ze weer eens live gezien te hebben.
Posts: 1,733
Joined: Oct 2012
Reputation:
185
De hele vrijdag van FAQ in Den Bosch...
Drie weken geleden vader geworden en zou gisteren voor het eerst weer concert meepakken in eigen stad; Arooj Aftab.
Wegens stemproblemen twee uur van te voren afgezegd en ik flink in de balen.
Wilde wel even de deur uit dus toen ticket gekocht voor FAQ vrijdag; best keus die ik had kunnen maken.
Drie acts: Christina Vantzou, Mette Rasmussen & Victoria Shen, Truus de Groot. Alle drie erg sterk en Victoria Shen + Mette bliezen me echt van m'n sokken. Wow.
The following 2 users say Thank You to Fitz for this post:2 users say Thank You to Fitz for this post
• Locor, meisbaer2
Posts: 21,753
Joined: Aug 2013
Reputation:
3,866
(09-11-2024, 15:46)Fitz Wrote: Drie weken geleden vader geworden
Gefeliciteerd!
•
Posts: 3,119
Joined: Oct 2012
Reputation:
489
(09-11-2024, 14:49)meisbaer2 Wrote: Maxïmo park in de Melkweg op 4 november.
Gelukkig kon ik bij een vriendin in Amsterdam logeren, dus ik hoefde op zondag niet de lange reis naar huis te maken met de werzaamheden van de NS. Daarom maandag een dagje Amsterdam gedaan (Vondelpark in het zonnetje, Tentoonstelling in het Van Gogh museum, Zuid-Indiaase Chaat eten).
Bij de Melkweg stond al een grote rij, maar die was voor the Marias die in de Max speelden. Normaal geven ze de verschillende rijen duidelijk aan, maar deze keer pas toen de deuren voor de Max al lang open waren. Anyway, ik was maar de andere kant gaan staan en zowaar nog gezellig gebabbeld met andere concertveteranen in onze kleine rij.
Ik was al weer een tijdje niet in de Melkweg geweest, en hun nieuwe kluisjes zijn nu een stukje kleiner, zodat er net geen normale rugzak in kan. Dus maar extra moeten betalen voor de bemensde garderobe. Helaas werden er geen cds verkocht bij de merch, waar ik wel op gehoopt had. Zal wel een Brexit ding zijn of zo.
Het voorprogramma was een jonge Nederlandse band, Mood Bored. Ze waren best leuk, deed me eeen betje denken aan een wat stevigere Bettie serveert.
Maxïmo Park waren zoals altijd lekker op dreef. Ook een band die al een hele tijd niet meer in Nederland had opgetreden. Hun laaste concert was afgelast wegens logistieke redenen, zoals Paul de zanger zei dat ze dit keer een beter busschema hadden .
Veel nummers van hun laatste plaat Stream of life, die live goed bevielen. Ook natuurlijk redelijk wat nummers van hun eerste twee albums. Van de ander albums gelukkig ook nog van allemaal één nummer, al had ik graag nog wat meer van hun vorige Nature always wins willen horen, want die ik mijn favoriet van de afgelopen jaren.
Paul praatte de nummers op zijn eigen wijze aan elkaar, en hij sprong tijdens het zingen druk gebarend over het podium. Hij was voor zijn doen heel subtiel met politieke uitspraken, maar zijn Ceasefire t-shirt sprak boekdelen.
Maxïmo Park zijn officieel nog maar met z'n drieën, maar live speelt naast een bassist ook Jemma mee op keyboard en zang. Haar tweede stem was erg fijn bij die van Paul en ze brengt leuke energie mee. Een aanwist.
Helaas had ik een paar nummers last van een erg enthousiaste, maar ook erg dronken fan die steeds over mij heen aan het vallen en aan het duwen was. Gelukkig snapte hij de hint eindelijk na een paar flinke duwen naar achter die ik hem gaf. Dit haalde me wel wat uit het concert, wat jammer was.
Het laatste nummer zou Graffiti zijn, maar op verzoek van een grote fan was het Going Missing geworden, die ook erg leuk was.
Zoals verwacht was het concert niet super lang (iets meer dan 1 uur 15 min gok ik), maar wel heel erg fijn om ze weer eens live gezien te hebben. Vond Mood Bored ook een leuk voorprogramma. Deed me zelf aan Pip Blom denken.
Maxïmo Park was fijn weer gezien te hebben. Merk wel dat ze voor mij een handjevol echt goede songs hebben, maar ook veel niemandalletjes waardoor het niet altijd even boeiend blijft. Maar was zeker leuke avond!
@Fitz gefeliciteerd!
|