Welk festival/concert ben jij geweest?

[meisbaer2]

Afgelopen zondag Elbow in Carré.
Was weer een goed en, ik durf het bijna niet te zeggen, gezellig optreden. Carré is wel een aparte zaal voor een gewoon popconcert, voelt toch een beetje raar aan, zo sjiek.

Anyway, ze hadden naast hun twee violisten nog drie blazers mee. Die vulden alles mooi aan. Er was ook nog een extra zangeres, die ik al dacht te herkennen als Jessica Hoop, die de vorige keer hun voorprogramma deed.

Deze keer was Peter Alexander Jobson wel weer van de partij als voorprogramma, aangekondigd door Guy Garvey zelf. Denk aan Tom Waits die tussendoor grappige verhalen zit te vertellen.

Elbow zelf begon met vrij veel nummers van de laatste plaat (Audio Vertigo) die met de blazers erbij flink aangezet werden.
Pete, de bassist, werd vanavond vervangen omdat hij niet aanwezig kon zijn. Ik heb de naam niet onthouden, maar de invaller kwam mij ook enigzins bekend voor.

Verder was de setlist niet ontzettend veel anders dan rwee jaar geleden, maar dat was niet erg.
Mijn persoonlijke hoogtepunt was toch weer Dexter and Sinster van de vorige plaat, waarbij Jessica kon laten zien waarom ze er toch bij was. Denk aan een geweldige Pink Floyd achtige solo.

Guy z'n zus en nicht waren ook aanwezig, wat voor grappen zorgde. Hij over z'n famile: "There is no wine left backstage!".

Net voor de encore werd het 'laatste' nummer aangekondigd. Iemand in de zaal zei " no, it's not" en daar moest de band hard om lachen. Iedereen weet ondertussen dat het " One day like this" de afsluiter is.

Oftwel, niet een heel verrassend optreden, maar blijft leuk.

[thomas9790]

Even een shoutout naar alle vaste verslagenschrijvers in deze thread (meisbear, hythloth, sphinx, wonderboy o.a); ik lees ze allemaal met plezier en ze worden gewaardeerd. Ga zo door, ik zal zelf ook mijn best doen om er weer wat te schrijven

[hythloth]

Tijdens een recent bezoek aan Ijsland kwamen we deze poster tegen van Extreme Chill Festival. Geluk was dat we aan het einde van onze vakantie een dag in Reykjavik zouden besteden, dus ik kon wat meepikken van de zaterdag.

Overdag waren bovenin het SKÝ Bar hotel wat gratis optredens bij te bewonen. Het lag op onze wandelroute, dus vooruit, maar we bleven niet langer dan 5 minuten. In de praktijk bleek het namelijk niets meer dan gewoon achtergrondsgeluid vanaf een laptop terwijl mensen zaten te eten die geen reet wisten van wat er gaande was. Kwam niet echt over. Het avondprogramma was in de Smekkleysa, bestaande uit twee verdiepingen met bovenaan een cafe en onderaan een platenzaak waar ook net genoeg ruimte was om optreden te hosten. Een ticket daarvoor kostte het equivalent van zo'n 32 euro, wat op zich wel redelijk voelde voor zo'n onafhankelijk en speciaal gebeuren.

Eerste act was lokale droneboer Ægir die verrassend genoeg het hoogtepunt van de avond bleek. Was een mooie aanval op alle zintuigen, inclusief AV visuals. Hele hoop aanwezigen zaten uiteindelijk met hun vingers in de oren wegens het geluidsniveau; had wel verwacht dat ze zich hadden voorbereid, maar dus niet. Vlak voordat Ægir begon zag ik iemand met wie we eerder op de dag een lift deelden in het SKÝ Bar, dus die dude aangesproken en daar de hele avond mee opgetrokken en gezopen. Bleek een Amerikaan die ook een beginnende experimentele muzikant was en daar was voor een residentie in een opnamestudio. Was gezellig. 

Tweede act was Christopher Chaplin (ja, zoon van Charlie Chaplin) voor 35 minuten soundscapes. Ik vond het echter al snel eentonig worden, mede doordat hij een hoop vocal samples er tussen door gooide waardoor het vaak als een brei klonk.

Hoofdact FUJI||||||||||TA wou ik al een tijdje zien, dus fijn dat het hier kon. Maar niet fijn was dat deze venue ongeschikt was voor zijn minimalistische geluidkunst, want je kon de lullende aanwezigen vanuit het cafe bovenaan gewoon blijven horen. Hele hoop anderen stoorde zich hier ook aan en er werd continu ssshhhh geroepen, wat natuurlijk wel solidariteit bracht maar totaal niet hielp met de immersie. Jammer.

Denk dat het festival aantrekkelijker zou worden voor buitenlandse liefhebbers als ze alles binnen een dag of twee hielden, i.p.v. verspreid over een hele week. In ieder geval geen spijt dat ik zo mijn laatste avond in dat land doorbracht.

[hythloth]

Afgelopen zaterdag eindelijk voor het eerst in de VERA geweest. Overdag voor een gratis rondleiding van de backstage, inclusief maar niet beperkt tot de green rooms, een hotelgedeelte voor artiesten, en zelfs de zeefdrukperszolder. Het maakte zijn reputatie volledig waar als een super sympathieke organisatie.

Die avond was er dus een 50 Jaar VERA programma met lokale bands die ieder een paar nummers coverde van grotere acts die ooit in die zaal hadden gespeeld. De aftrap daarvan bleek het beste met Days Like These die drie nummers van Low speelde, waaronder No Comprende en Sunflower. Gezien die band niet meer bestaat, voelde het mooi om hun muziek nog steeds op een livepodium te horen. Daarna waren er twee andere lokale bands die covers speelden van The Gun Club en The Thermals, die vast en zeker voor mijn tijd waren gezien ik er nooit eerder van had gehoord. Een coverband die Wet Leg zou spelen moest last-minute afzeggen wegens treinproblemen, en na de daaropvolgende act die Doe Maar coverde hielden we het voor gezien.

De VERA zelf bleek trouwens wat groter dan ik had verwacht; ik had mij een lager plafond voorgesteld en dus ook een lagere capaciteit. Maar ook deze muziekzaal zelf maakte zijn reputatie waar als een fijne plek voor optredens, met een goedkopere bierprijs dan elders in het land. Zou mooi zijn om ooit eens terug te keren.

[meisbaer2]

Oe, tof dat je bij Smekkleysa bent geweest! Daar zit veel geschiedenis in van IJslandse bands en natuurlijk Björk

[hythloth]

Ja die plek had een gouden plaat van Bjork hangen in het café gedeelte, en elders in de stad bij kringloopwinkels zag je ook allerlei Bjork vinyl in de verkoop.

[matthijs603]

Crack Cloud @ Tolhuistuin

'We're trying out some new songs tonight. Thank you for your patience.' En toen werd het achtste en laatste nummer van het onlangs verschenen Red Mile ingezet. Als ik me niet vergis, bestonden de vijf kwarier Crack Cloud gisterenavond uit een eerste blokje nieuw album, precies op volgorde, dan een blokje ouder werk, een tweede blok nieuw album en dan nog een blokje ouder werk met o.a. Drab Measure.

Vergeleken bij mijn twee eerdere keren Crack Cloud, beide op Best Kept Secret, voelde dit optreden ook inderdaad wat meer als een try-out dan als de geöliede livemachine die ik kende van BKS. En toch vond ik het al een behoorlijk goed en fijn optreden, want Red Mile is het eerste album dat ik ook erg graag thuis draai. Het is wat diverser, heeft wat meer 'liedjes' en die werden allemaal prima tot goed gebracht. Er is alleen nog niet echt een coherente live-set van gemaakt en de band voelde onderling en richting het publiek ook wat onwenniger aan dan ik me van twee keer BKS kan herinneren. Op BKS '23 stonden ze er met een 'koor' van drie zangers/zangeressen, dat voegde toen niet heel veel toe. Nu, met Red Mile op zak, denk ik dat naast een saxofoon nog een of twee blazers en/of een viool erbij wel nog wat toe kunnen voegen. Anderzijds bekroop me gisteren, in een nog niet half gevulde Tolhuistuin, ergens ook het gevoel dat de nieuwe afslag ook wel eens een exit voor de band of voor sommige bandleden zou kunnen betekenen. Ik hoop van niet, want langzaam maar zeker begint Crack Cloud steeds wat meer een van mijn (live)favorieten te worden.

[Gunnar]

Mooi verslag matthijs, ik was Crack Cloud na de LGW passage van 2018 alweer uit het oog verloren.

[thomas9790]

Neubauten in de Elbphilharmonie in Hamburg.

Heel fraai, sowieso jaarlijstjesmateriaal. Als je ze nog eens moet afstrepen, dan zijn er echt slechtere plekken om dat te doen dan in een zaal van 789 miljoen euro. Zeker als je van te voren een paar biertjes haalt en die ernaast, op de kades bij de Elbe, wegtikt.

Je weet dat je een goed concert hebt gehad als je na 1 uur 50 minuten denkt 'goh, is het nu al voorbij?'. Helaas Nagorny Karabach nog niet kunnen afstrepen - ik zal ze dus onvermijdelijk nog eens moeten gaan zien - maar wel bijzonder dat 13 van de 18 nummers van de laatste twee platen waren. Veel respect als je na 44 jaar nog zo compromisloos durft te zijn.

[Willie]

Ah shit, ik krijg volgende week dus maar een vijfde van de kwaliteit, maar als ik mijn ogen een beetje dichtknijp is de Catherijnesingel ook wel een beetje de Elbe.

[Willie]

Dirty projectors met Stargaze. Prachtig, maar wel een opgave voor de Stargaze muzikanten met de typische van hot naar her overgangen.

Daarna nog 4 nummers Dirty projectors alleen begeleid op gitaar en dan blijkt eens te meer dat atypische muziek ook begint met goede nummers, wat sterk.

[JorisR]

Dirty projectors met Stargaze. Prachtig, maar wel een opgave voor de Stargaze muzikanten met de typische van hot naar her overgangen.

Daarna nog 4 nummers Dirty projectors alleen begeleid op gitaar en dan blijkt eens te meer dat atypische muziek ook begint met goede nummers, wat sterk.

Vrijdagavond nog te zien in Amare in Den Haag, dank voor de tip. Of toch naar Suuns in LantarenVenster... Ben er nog niet uit.

[hythloth]

Heilung/Zeal & Ardor @ AFAS Live

Mijn broer's nieuwe favoriete band (hij heeft ze immiddels 5 keer gezien in de afgelopen 13 maanden), en toen we vrijdag tijdens een feest ontdekten dat ze een dag later zouden spelen, hadden we ook nog ter plekke wat andere familieleden overtuigd om te gaan. Daarnaast lachen om voor het eerst in 15 (!) jaar weer in die zaal te zijn. Natuurlijk zijn kleinere en minder commerciëlere locaties veel toffer, maar de geluidsmix was lekker helder en luid en dat maakt natuurlijk een hele hoop goed.

Z&A zag ik al eens gedeeltelijk op BKS, en was ze daarna volledig vergeten. Hun voorprogramma van drie kwartier was tolerabel; ze zijn veel meer pure hardere metal geworden dan toen ze begonnen met hun gimmick mix van genres.

Blij dat ik Heilung nog een kans gaf, want driemaal bleek scheepsrecht. Het kwam zoveel beter over dan op LL en Glasto, mede omdat dit echt een volledige show was i.p.v. een ingekorte festivalset. Maar ook omdat het merendeel van het publiek erg aandachtig en enthousiast was. Veel metalshirts en verkleedde figuren gespot, deel daarvan stonk ook erg naar oud zweet, maar boeiend. Mooi dat zo'n soort band een zaal van 5.5K capaciteit volkrijgt met liefhebbers. Bij een eerstvolgende tour met een nieuw ritueel zou ik weer gaan.

[jodocus]

Bodega @ Gleis 22, Münster

Na hun album Endless Sroll uit 2018 en hun optreden op Lowlands 2019 was ik deze band eigenlijk wat uit het oog verloren maar ze doken op in de agenda van de Gleis 22, afgesproken met een kameraad om er naar toe te gaan, hij ging kaartjes kopen. Vervolgens heb ik er nooit meer aan gedacht totdat hij afgelopen zaterdag vroeg hoe laat we gingen rijden dinsdag. Euh, oja, leuk. Het album van dit jaar was ook al langs me heen gegaan dus echt goed voorbereid was ik niet. Dat bleek geen bezwaar, uitstekend optreden van een goedgehumeurde band. Gedurende de show kreeg de gitarist steeds meer een glansrol, de staande drummer viel op door zijn vrolijkheid maar het meest in het oog sprong de zangeres, die de hele show op bekkens stond te slaan met een tiara in het haar en oog make-up a la Micheal Stipe. Komende dagen spelen ze in Nederland, tip voor wie gaat, zorg dat je de songtitels van je favoriete nummers paraat hebt want ze doen aan verzoekjes. Er ging nog een keer iets mis bij het ompluggen van een gitaar, het geluid stond het hele concert al knoepershard maar dit was echt het allerluidste geluid wat ik ooit tijdens een concert gehoord heb. Ik had gelukkig oordoppen in maar in de anderhalve seconde dat het klonk waren er al mensen naar de uitgang aan het vluchten. Slechte zaak wel eigenlijk. Het Nederlandse voorprogramma The Klittens was ok, ze stonden later in zaal te kijken, vooral qua podiumuitstraling kunnen ze nog wel wat van Bodega leren.

Na de spits rijden, vlakbij de zaal goedkoop parkeren, prima broodje Döner aan de overkant van de straat, bandjes kijken, een paar alcohol vrije biertjes drinken en ruim voor twaalven weer thuis, het was weer een prima uitje naar de Gleis. Volgende bezoekje aan een Duitse concertzaal wordt Wand in Bochum, ben benieuwd, nog nooit geweest daar.

[Loov]

The Dandy Warhols: leuk, maar ook beetje gaap.

The Black Angels: vorige keer in Paradiso viel het me tegen, maar aangezien ik al hun platen van binnen en van buiten ken toch gegaan. Was echt heeeeel goed. Wel normie publiek, maar wel de goede variant. Echt geen enkele prater gehoord. Dikke pluim. We kregen een extra nummer op het einde waarbij de gitarist van The Dandy Warhols mee deed en de gitaar technicus. Hadden ze die middag geschreven backstage. Echt geweldig.

[VDB]

STONE in Trix, wat technische problemen enzo, maar het laatste energieke slot maakte nog veel goed

[thomas9790]

Is het gerechtvaardigd om chagrijnig te worden als je iemand ziet met een Queen t-shirt? Een genuanceerd antwoord: 'dat is afhankelijk van de context', Thomas. Bij een screening van Bohemian Rhapsody (de best bezochte film van de afgelopen decennia, blijkbaar) zou best vreemd zijn om er aanstoot aan te nemen. Maar op een vrijdagavond in de VERA is het voor mij een ander verhaal.

In elk geval: vanavond niet alleen oude witte mannen met vale garage rock shirts, maar ook wat kunstacademiestudenten, jonge gasten in leren jassen met zonnebrillen en andere semi-hippe figuren. En een gast die Michael Gira bij de vorige passage van Swans in februari hardop een 'evil genius' had genoemd.

Dat beloofde misschien niet veel goeds, toch was het een leuk avondje Vikendica met het blokje shoom - Omni Selassi - Glintshake, waarbij het vooral echt fijn was om die laatste band eens af te strepen. Een recent favorietje van mij. 

Want wat een spelplezier bij de Russische post-punk band van Kate NV: volledig bewust van hoe idioot de eindeloze repetitie van post-punk eigenlijk is, elkaar breed grijzend uitdagen om het loopje nog eens te spelen, en nog eens, en nog eens. Een speelsheid die ik bij de meeste Westerse bands in dit genre helemaal mis.

[hythloth]

Overmono @ Brooklyn Paramount

Eerste keer in dit prachtig theater met een hoog plafond dat gerenoveerd was door Live Nation, en waar ze bij de uitgang deze leuke boekenleggers uitdeelden. Dat mogen meer zalen doen. Ik vond het echter geen geschikte zaal voor deze act. De schuinlopende vloer wat gemaakt was voor beter zicht maakte het lastiger om op te dansen, en het geluid had veel luider gemoeten. Dit moest gewoon hard knallen met je oordoppen in. Daarnaast, loods > theater voor dit soort dance shows. Als onderdeel van hun nieuwe Pure Devotion tour kwam Overmono met twee uur van ongereleasde onafgemaakte muziek uit hun studio wat ze op de achtergrond draaiden voordat het begon. Luisterde zelf maar naar een half uur daarvan; het was okee achtergrondsgeluid bij het wachten maar ook niets meer. Ik had hele hoge verwachtingen van Overmono's live set gezien hun zeer lekkere Boiler Room opname van vorig jaar, maar dat niveau werd helaas niet geëvenaard. Met name omdat er nauwelijks flow zat in hun anderhalf uur durende set, het leek wel alsof ze hun setlist op shuffle hadden gegooid. Door al deze genoemde factoren kwamen hun bangers minder hard over dan had gekund, en was het alles bij elkaar een net-niet avondje.

Terugkijkend had ik niet halverwege moeten vertrekken bij hun set op Primavera 2023, want daar vielen alle elementen wel goed op hun plek. Maar ik geef ze graag nog een kans in een betere context, dus hopelijk volgend jaar ergens opnieuw.

--------------------------

Charli XCX & Troye Sivan/Shygirl @ Kia Center

Ik had zowel Charli als Troye dit jaar natuurlijk al los gezien op Primavera, maar een studententijdperkvriend wou ze beide dolgraag zien op deze Sweat tour. Dus we besloten om allebei naar hun show in Orlando te vliegen - hij helemaal vanuit San Francisco - omdat zijn familie daar woont en we bij hen konden overnachten. Gestoord dat deze tour in mei maar matig verkocht, en alles immiddels strak is uitverkocht met belachelijk hoge resale prijzen. Al dat idiote brat summer gedoe kan mij gestolen worden (en fuck alle cringe politici die daar opsprongen), maar op aandringen van mijn mattie gingen we er beide verkleedt heen op onze eigen brat wijze. Wat alle andere bezoekers ook deden; het bracht een hele coole sfeer in de arena doordat het echt voelde alsof we met z'n allen op een dikke rave of clubavond stonden.

De opzet van de Sweat tour was dus een hoge energie set van twee uur waarbij Charli en Troye om de beurt een paar nummers deden alsmede een paar tracks samen, met gelukkig weinig pauzes waardoor alles super strak overging met een lekker ritme. Bij Troye draaide het net als op PS vooral om de choreografie, en bij Charli merkte ik meer gebruik van vocalen op tape dan in het verleden (al was er geen opzettelijk lipsync bedrog). Maakte uiteindelijk niet veel uit; het geluid stond super luid (zo had het ook gemoeten bij Overmono) en we gingen net als iedereen in de arena echt fucking hard. Normaal zuip ik nooit bij dit soort shows, maar doordat we goeie vaste plaatsen hadden konden we ons gemakkelijk bezatten op hoge kwaliteits mixdrankjes, en met zonnenbril op kwam de show nog beter over. Tegelijk ook voor de eerste keer ooit poppers gesnoven. Al die brat tracks werden ook gewoon woord voor woord door iedereen meegezongen. Het soort overweldigende concertbelevenis waar ik mij deze hele week nog steeds goed door voel. En cool natuurlijk dat Charli alsnog een grote act is geworden. Schrijf maar op als headliner voor allerlei 2025 festivals.

--------------------------

Artemas @ Warsaw

Was nooit eerder bij deze 1000 capaciteit zaal in Brooklyn geweest, wat vroeger een Pools communitycentrum was en was overgekocht door Live Nation. Gelukkig wel een fijne zaal waar ik graag weer terug naar toe ga. Artemas was dus een ontdekking van afgelopen Lowlands dankzij de 3voor12 recensie en hun bijbehorende liveregistratie. Zijn schunnige tracks hebben iets dat tijdens werk en op reis in de auto heel lekker wegluistert. En zo dachten alle aanwezige zoomers er ook over, sinds ze alle teksten luidkeels meezongen en zichzelf super mooi hadden uitgedost en de jongedames op de voorste rijen hun telefoons omhoog hielden met Big Text apps met teksten als "kiss me". Het optreden van 75 minuten was soms wel wat eentonig, met name doordat ik de meegebrachte liveband te aanwezig vond in de arrangementen. Maar er kwamen genoeg leuke liedjes voorbij zoals caroline en wet dreams, en natuurlijk ook die ene banger die bijna een miljard streams heeft. Heeft genoeg doorgroeipotentie.

[Sphinx]

Jammer van Overmono. Heb ze zowel dit jaar gezien (Kalorama) als vorig jaar (Rock en Seine) en vond hun set van vorig jaar ook veel sterker dan dit jaar.

[halfempty/full]

 Tegelijk ook voor de eerste keer ooit poppers gesnoven.

Was dat toen Troye Rush speelde?

[hythloth]

We begonnen er eerder in de show al aan, maar zeker ook bij aanvang van dat nummer.

[Timothy's Monster]

Brrr, ik ruik meteen weer die bewuste Rush poppers geur...

[Flair]

The Roof van de 013 is on fire. Wat een avond wat een feest.
Here‘s the Thing!!! Gurriers en Fat Dog. Wat een bands. Nogmaals wat een feest.

[Wonderboy]

Nick Cave & the Bad Seeds - Tauron Arena Kraków

Nick Cave & the Bad Seeds op een kwartiertje van mijn huis in Kraków, daar moeten we natuurlijk weer bij zijn. Alweer de 7e keer Nick Cave, 5x met de Bad Seeds, 1x met Warren Ellis en 1x met Grinderman. Opvallend detail is dat dit ook in het 7e verschillende land was, dit keer in Polen dus. 

De show stond deze keer in het teken van het dit jaar uitgekomen 'Wild God'. Vooraf het album een aantal keer beluisterd, maar het wist nog niet 100% te klikken, maar de live uitvoering van de nummers zorgden ervoor dat het eindelijk klikte. De nieuwe nummers werden begeleid door de tekst op een groot scherm achter de band. De setlist bestond dus voornamelijk met nummers van 'Wild God', aangevuld met nummers van verschillende Nick Cave perioden. The Bad Seeds, aangevuld met Colin Greenwood, bizar. Misschien was dit wel de beste keer dat ik hem zag, de show was zo vreselijk intens, kippenvel vanaf het begin tot het einde. Lange show, 22 nummers, ruim 2 uur en 45 minuten. Na twee encores stopte de show rond 23h15. Genieten, zeker een van de betere shows (of misschien de beste?) van het jaar.

[hythloth]

Inhaler @ The Rooftop at Pier 17

Dit soort NYC openluchtshows blijven niet ideaal voor een muziekbelevenis gezien de volumerestricties, maar voor op een mooie herfstavond met een volle maan was het chill. Hielp dat mensen massaal aan de kant van de ingang bleven staan, waardoor er zat ruimte was aan de andere kant van het podium.

Genoeg goeie hooks in de liedjes om je aandacht erbij te bewaren, en veel jonge (vrouwelijke) fans die er hard op gingen. Middenstuk zakte wel in, dus i.p.v. een volledige set van 80 minuten zou een festivalset van een uur aangenamer zijn geweest.

Maar de U2 connectie bleef boven alles hangen, gezien zowel het bandgeluid als de stem van Bono Junior. Je ziet toch liever dat niet-nepo baby acts met een unieker geluid worden gepromoveerd naar dit soort podia.