Graspop

[Sphinx]

Qua eten is het inderdaad matig en veel te duur. Je hebt er nu niks meer aan, maar om te zitten raad ik aan om als je het terrein binnenkomt helemaal naar rechts door te lopen. Daar heb je een speciaalbierbar waar je binnen veel plek hebt en ook even de modder kan vergeten. Daar heb ik ook een goede hamburger gegeten, bijna helemaal links in die rij van foodtrucks.

[halfempty/full]

Voor degene die denken dat er een beter publiek is bij een zaaloptreden van Tool: ik kan je uit de droom helpen. Het stikt van de verwende burgelijke xennails die het optreden behandelen alsof het een avondje voetbal kijken met vrienden: gewoon een beetje lekker kletsen, 3x op en neer om lauwe pils en gore friet te halen. En daar zit je dan vast tussen vanwege het kutsysteem met vaste plaatsen.

[Sphinx]

Ik heb amper last gehad van stoorzenders bij Tool overigens. Op het begin een beetje, maar het publiek dat een geringe interesse had haakte al vrij vlot af om mij heen. Leek ook nog best veel plek te zijn overal vooraan, in vergelijking met andere bands, zeker voor de foh.

[hythloth]

Voor degene die denken dat er een beter publiek is bij een zaaloptreden van Tool: ik kan je uit de droom helpen. Het stikt van de verwende burgelijke xennails die het optreden behandelen alsof het een avondje voetbal kijken met vrienden: gewoon een beetje lekker kletsen, 3x op en neer om lauwe pils en gore friet te halen. En daar zit je dan vast tussen vanwege het kutsysteem met vaste plaatsen.

En dat was op de vloer, of in de ringen? Wat je omschrijft is zeker een reden om vaste plaatsen te vermijden.

[Sphinx]

Ik denk dat Mr. Bungle de meest vreselijke muziek is die ik ooit heb gehoord.

[Timothy's Monster]

Moet je Fantômas eens proberen.

[Jizzlobber]

Alle liefde voor Mike jeweet

[halfempty/full]

Voor degene die denken dat er een beter publiek is bij een zaaloptreden van Tool: ik kan je uit de droom helpen. Het stikt van de verwende burgelijke xennails die het optreden behandelen alsof het een avondje voetbal kijken met vrienden: gewoon een beetje lekker kletsen, 3x op en neer om lauwe pils en gore friet te halen. En daar zit je dan vast tussen vanwege het kutsysteem met vaste plaatsen.

En dat was op de vloer, of in de ringen? Wat je omschrijft is zeker een reden om vaste plaatsen te vermijden.

Beiden. Ik vind het systeem om fotografie/filmen te voorkomen velen malen erger dan de het foto's nemen/filmen zelf.

[Fenderboy]

Mooi, zulke registraties. Dat Alice Cooper er zelfs stond. Ben best benieuwd hoe dit klonk. In 2004 tijdens Arrow Rock op 't Lichtenvoorder veld was ie al tamelijk op leeftijd, echter met een zeer goede band on tour terwijl ook z 'n lines and screams nog overtuigend en dragend klonken. Robert Plant (bij opa 's favo band Led Zeppelin) vormt ook zo 'n buitenbeentje qua strot en boven de 70. Zag 'm destijds via BBC tv op Glastonbury samen met Alison Krauss, en later natuurlijk weer op YouTube.
                                                                        

https://www.youtube.com/watch?v=vNkXoS3zutw

[Rael]

Van Alice Cooper heb ik alleen het laatste stukje meegekregen, toen ik van de Metal Dome (All Them Witches) naar TOOL liep. Ik herkende Elected en School's Out, maar de nummers klonken heel anders dan ik gewend was. Gladder, minder gemeen. Zijn presentatie kwam theatraal en over the top op mij over. Ik vond zijn zelfspot, toen hij de draak stak met het narcistische rockster-imago, wel mooi.

[Sphinx]

Nog een verslagje mijnerzijds van mijn eerste Graspop.

Woensdagavond met veel twijfel richting Antwerpen gereden om te overnachten bij een maat van mij. We zouden donderdagochtend richting Dessel rijden met onze kampeerspullen, maar vanwege alle regen en waarschuwingen besloten om de eerste dag heen en weer te rijden om te oriënteren hoe het er allemaal bij lag. De auto in een woonwijk in Mol geparkeerd en vanaf daar met de pendelbus naar het terrein vertrokken, dat ging vrij soepel. Vooraf had ik gelezen over lange wachtrijen voor de ingang, maar die waren er eigenlijk helemaal niet toen wij aankwamen, dus had ik nog veel tijd voordat ik per se iets wilde zien.

Metal is niet precies mijn genre, dus naast het festival was ook veel van de muziek onbekend voor mij. Na binnenkomst ben ik meteen de Marquee binnengelopen, omdat de muziek die daaruit kwam mij wel aangenaam in de oren klonk. Daar bleek Brothers of Metal te spelen. Vergeef me om de mogelijk verkeerde genres en vergelijkingen in dit verslag, maar deze symfonische powermetal met een frontvrouw en ontzettend dikke mannelijke vocalist in een vikingharnas trok zeker de aandacht en vond ik best goed. Jammer dat ik maar een paar nummers zag voordat dit afgelopen was.
Bij de main stage(s) had ik alvast een plekje gevonden voor Silverstein en daarvoor speelde eerst nog een andere band: Dominum. Weer powermetal, zo bleek, maar dan wel van een andere soort. Dat was wel aardig, een Duitse band die wederom verkleed waren, een terugkerend fenomeen dit weekend. Direct hieropvolgend speelde een van mijn favoriete bands: Silverstein. Silverstein speelt een combinatie van emo en poppunk en eigenlijk vond ik het podium te groot voor ze. De andere keren dat ik ze zag was het beter, maar het blijft een hele sympathieke band. Oh, en nog een shoutout naar Rael, want ze speelden zelfs een Linkin Park-cover.

Heen en weer gelopen van Alien Weaponry (gaap) naar Bury Tomorrow (meh, zucht) en STAKE (klonk goed!) om net op tijd binnen te komen bij een matig gevulde tent voor HEALTH. Ik wist eigenlijk niet wat me overkwam, maar dit was heel vet met wat Loov al zei over de gehele breedte van de venue een LED-scherm met vette visuals en de muziek was een soort metalelectronica, ik kreeg vibes van Nine Inch Nails, Rammstein, Placebo en Depeche Mode en dat allemaal gemixt. Erg mooie zang ook.

De rest van de dag ben ik bij het dubbelhoofdpodium gebleven en het fijne aan Graspop is dat mede door de twee hoofdpodia naast elkaar alles naadloos op elkaar aansluit. Zo zag ik eerst Kerry King, wat ik eigenlijk niks vond. Trashmetal is niet mijn genre, daar ben ik wel achter. Hij speelde één nummer dat ik kende, waarvan ik op dat moment dacht dat het een Metallica-cover was, maar dat was Raining Blood van Slayer, waar Kerry King dus de gitarist van is las ik achteraf. Zo veel weet ik dus van metal. 
Op het andere hoofdpodium begon Babymetal. Dat was echt een aanfluiting. Dit verslag van Humo van hun optreden op Pinkpop vat het goed samen.
Megadeth speelde vervolgens weer aan de andere kant, weer trashmetal en vond ik wat saai. Was wel blij om Symphony of Destruction te horen, het enige nummer van hen dat ik overigens ken.
Hierna was het de beurt aan Alice Cooper en ik denk dat dat voor mij de grootste verrassing van het weekend was. Vond ik echt heel leuk! Mooie show ook, heel theatraal en de stuk jongere gitariste maakte de band wat dynamischer en nog leuker om naar te kijken.
Afsluiter Tool is natuurlijk al veel over gezegd en ik vond het magistraal. Ik stond vrij vooraan, maar wel nog aan andere kant van het podium. Daar werden de mensen die bleven staan na Alice Cooper vakkundig weggespeeld door Tool, waardoor ik al snel tussen heel degelijk publiek bleef staan dat allemaal stond te genieten van loepzuiver geluid, vette visuals en een ontzettend strak gespeelde set. Op gegeven moment zat ik zo in de muziek dat de tijd voorbij vloog en voor ik het wist was het al afgelopen. Dat is ook het enige minpuntje wat ik erover te zeggen heb, had nog wel iets langer door gemogen!

Vrijdagochtend was het regen, regen en nog meer regen. Later op de dag hoorden we dat een deel van de camping nog overgelopen en ontruimd was, dus vanaf toen hadden we besloten om gewoon elke dag heen en weer te blijven pendelen.
Ik begon in de middag met P.O.D, die rond de eeuwwisseling een vet nu-metalalbum had uitgebracht dat iedereen eigenlijk alweer vergeten was. Uiteraard werden daarvan veel nummers gespeeld, want relevanter materiaal hadden ze daarna niet meer gemaakt. Had ze nog nooit gezien, dus leuk om mee te pakken want dat album (Satellite) heb ik best vaak geluisterd vroeger.
High on Fire werd mij aangeraden vanwege de overlap met Sleep en dat kon je deels ook wel horen. Een hele vette muur aan geluid, af en toe iets te veel herrie naar mijn smaak, maar over het algemeen vond ik het zeer goed.
Bruce Dickinson, frontman van Iron Maiden, was erg energiek, goede stem en weeral een niks op aan te merken optreden.
Het volgende optreden dat ik wilde zien was Electric Callboy en deze band leek qua publiek en opkomst wel de headliner van de dag ondanks dat ze aan het begin van de avond speelden. Het publiek was ook een stuk diverser dan de dag van Tool en dat leek vooral aan deze band te danken, die immens populair blijkt onder de jongeren. De muziek van Electric Callboy is eigenlijk niet serieus te nemen en waar Babymetal een slechte persiflage was op metal, was dit een grote feestelijke gimmick met veel bangers waaronder een metalcover van Cascada's Everytime We Touch; ik was verkocht.

Dan Turnstile, een persoonlijk favoriet, al was dit wel al de vierde keer dat ik ze zag met dezelfde tour. Wordt echt tijd voor nieuwe muziek. Niks verrassends dan ook voor mij, gewoon lekker beuken en de rustige stukken zijn een fijne afwisseling tussen alle rechttoe rechtaan metal.
Over persoonlijke favorieten gesproken, een van de meest afwijkende acts op het festival was misschien wel Pendulum. Het was zweten in de tent, ik werd geforceerd om mee te springen omdat ik gelanceerd werd door de vloer die op en neer ging en aan het eind regende het zelfs door de condens van het dak naar beneden. Geen twijfels of dit werkt op een metalfestival, dat doet het. Alleen jammer dat het geluid het even begaf tijdens het optreden. Zo is mijn wens om Pendulum nog een keer live te zien 15 jaar na mijn eerste Werchter eindelijk in vervulling gegaan. Het had niet meer de verrassing en dat had ik ook niet verwacht maar wel nog de energie en extase.

Tijd om te slapen, morgen schrijf ik het tweede deel.

[Sphinx]

Zaterdag was de rij voor de bussen het langst, waardoor ik iets later aankwam op het festival dan gepland. Ik wou graag Red vanaf het begin zien, maar dat was niet helemaal gelukt. Achteraf niet zo'n ramp, want dat bleek helemaal niet zo goed te zijn en hun bekendste laatste nummer zag ik gelukkig nog wel.
Vervolgens was ik benieuwd naar Steel Panther. Ik kende de muziek niet maar wel hun reputatie dat vrouwen tijdens deze show spontaan hun bovenlijf zouden ontbloten. Nu ging dat niet zo spontaan, want de band drong er meerdere malen op aan. Op het eind van de show moest het hele podium vol met vrouwen komen te staan en ging mijn aandacht meer naar de tieten dan naar de muziek, en dat lag niet per se aan de tieten. De muziek was namelijk erg plat. Of je dat als band zou moeten willen...
Afijn, na horny hour blijven staan voor Ice Nine Kills die ik graag wilde zien. Deze band had duidelijk afgekeken van Alice Cooper, want ook hier kwamen de horrorscenes op het podium voorbij, met eveneens afgehakte hoofden en zombies. Muzikaal vond ik het overigens, zeker voor metalcore, ook erg goed.
Hierna even de benen gestrekt alvorens ik de reeks While She Sleeps/Architects/Limp Bizkit/Avenged Sevenfold/Bring Me the Horizon ging zien. Weer bij het hoofdpodium aangekomen moest ik echter wel eerst de tweede helft van het optreden van Mr. Bungle doorstaan. Ik heb nog nooit zo afgezien tijdens een concert, wat een takkeherrie.

Ondanks dat ik While She Sleeps wel luister en ik de band voor de derde keer live zag, doet de muziek me eigenlijk weinig. Het staat in de playlist van mijn broertje die ik opzet als ik zin heb in wat hardere muziek, maar dat is het dan ook. Het optreden ging langs me heen, ware het niet dat er een immens aantal crowdsurfers waren. De band had dat ook door en toen ze aan het eind om nog meer crowdsurfers vroegen, lieten de voorste rijen allemaal met hun vinger zwaaiend afkeurend weten dat ze dat niet zo op prijs stelden. Ikzelf had een plek gezocht dichtbij de reling en de geluidstafel zodat ik er zo min mogelijk last van had. Vanaf daar kon ik ook goed kijken naar Architects en die band heeft eigenlijk een beetje hetzelfde sentiment bij mij. Kwalitatief vind ik ze iets beter dan eerdergenoemde, maar er gebeurde minder tijdens de show waardoor ik tot dezelfde conclusie kwam: next. Dat was Limp Bizkit. Zo'n tien jaar geleden verrasten ze me positief op Werchter. Helaas was dat nu niet het geval. Het was lachwekkend tot ronduit vervelend. Halverwege ben ik weggelopen omdat mijn maag aardig begon te knorren, en heb ik het van een afstand, al etend, verder bekeken. Fred Durst kwam het podium op in een vuilnismannenoutfit, waarmee de link met de muziek makkelijk te maken is. Ze hadden zo weinig relevant materiaal dat ze zowel begonnen als afsloten met Break Stuff. "Al het goede komt in tweeën", blijkbaar. Nee, Fred, doe dit alsjeblieft niet weer. Één keer dezelfde rommel is echt meer dan genoeg.

Blij dat mijn maag gevuld was ben ik weer naar voren gelopen voor Avenged Sevenfold. Voor de tweede keer dat ik ze zie weet de band het te presteren om niet mijn favoriete nummers te spelen en dat was toch wel een gemis. Ze speelden goed hoor, maar het was zo voor mij meer een (te) lang voorprogramma voor wat vooraf mijn nummer één band was van de affiche: Bring Me The Horizon. Het was inmiddels een tijdje geleden dat ik ze live zag en tijdens het optreden kwam ik er zowaar achter dat de band een nieuw album had. Ik geef Graz de schuld dat dat mij ontgaan was. De show klopte wat mij betreft alles aan en vooral de productie was heel vet. Het enige kleine punt van kritiek is dat de vaart er soms te veel uit werd gehaald door de vele interludes. Het was de eerste keer dat BMTH headliner was van het festival en daar zijn ze met verve voor geslaagd; ik ben nog steeds blij met de ontwikkeling die de band heeft doorgemaakt en ze hebben me nog nooit teleurgesteld.

Zondag was ik vooral heel moe van drie dagen heen en weer pendelen. Ik had mij voorgenomen om niet meer terug te gaan naar Antwerpen, maar na het laatste optreden meteen terug te rijden naar huis. De eerste act van de dag die ik wilde zien was Dream State, een female-fronted post-hardcore band. Toen ik aankwam was de tent nog nagenoeg leeg en ik kon zo doorlopen tot de barrière. Het was leuk om een keer vooraan te staan, dan krijg je heel goed mee wat er allemaal op het podium gebeurt. Wat het meest opvalt is de stem van de zangeres. Het was niet altijd even zuiver, maar zowel de grunts als de hoge vocals doet zij, wat ik erg bewonderenswaardig vond. Sympathiek optreden.
Rival Sons was vervolgens de juiste band op de juiste plek op het juiste moment. De band doet denken aan een iets luidere Black Keys. Voor Graspop dus een van de rustigere acts. Dat was genieten en wegdromen op de main stage in het zonnetje. Voor ik het wist was het optreden al afgelopen.

Of Mice & Men was de zoveelste band in het genre post-hardcore/metalcore die ik ging zien. Waar ik bij de vorige bands verbaasd was over hoe weinig ik kende, was ik hier juist verbaasd over hoe veel en dat maakt een optreden in dit genre al een stuk leuker. Ik vind namelijk dat je hier niet voor je lol naar luistert, pas bij herkenning ga ik het waarderen en doet het me iets. Er zijn maar weinig post-hardcore bands waarbij het gevaar niet lonkt om een brij te worden aan geluid en geschreeuw en daar moet ook Of Mice & Men voor waken. Desalniettemin een kleine voldoende.

Dan was het de beurt aan Deep Purple. Zo'n legendarische band wilde ik graag zien. Er stond een man naast ons die speciaal voor ze was overgevlogen uit Portugal en gedurende het optreden kreeg ik steeds meer medelijden met hem. De mannen klonken net zo uitgeblust als wij na vier dagen Graspop. Het was gezapig en bij vlagen zelfs gênant, zoals een "keyboard-solo" die mijn buurmeisje van 12 ook had kunnen spelen. Sorry boomers, hopelijk heb ik jullie niet te veel tegen het zere been geschopt, maar deze band teert echt alleen nog op hun naam.

Na Deep Purple begon Scorpions en na 20 minuten had ik wel genoeg gezien en ben ik richting auto gelopen.

Takeaways:
Erg leuk weekend gehad! Ondanks de last minute problemen goed georganiseerd.
Voor sommige mensen is Graspop Metal Meeting letterlijk een metalmeeting. Het deed soms denken aan een dorpsfestival met de hoeveelheid meegenomen uitklapstoeltjes en het rijkelijk vloeiende bier. Deels is het ook wel echt pauperpubliek dat hierop afkomt.
Vier dagen metal is voor mij iets te veel van het goede. Op een gegeven moment ben ik dat toch wel zat en vandaar dat acts als Health, Pendulum en Rival Sons voor een aangename afwisseling zorgden.
Het blokkenschema en terrein is ideaal opgezet, dus ik zie mij zeker terugkomen, zij het dan waarschijnlijk wel eerder een of twee dagen.

[Timothy's Monster]

Geen gevoel van schaamte of ongemak bij SP?
Het is trouwens THrash metal ipv Trash metal.

Verder leuke verslagen om te lezen.

[Sphinx]

Geen gevoel van schaamte of ongemak bij SP?
Het is trouwens THrash metal ipv Trash metal.

Jawel. Ik heb me heel erg afgevraagd waarom sommige vrouwen dit doen. Is het onzekerheid, aandacht tekort, een kick, extreme obsessie met de band, (machts)druk of gewoon graag in het middelpunt willen staan. Ik weet het niet. Gezond en onschuldig lijkt het me zeker niet bij iedereen die daar op het podium stond en de reactie van de bandleden naar de vrouwen vond ik walgelijk en respectloos. Dus ja, dat ongemak was er zeker.

En thanks voor de verbetering. Echt nooit geweten haha.

[hythloth]

Ik dacht altijd dat dat Steel Panther een parodie was op dat soort misogyne bands, maar blijkbaar zijn ze bloedserieus.

[Timothy's Monster]

Ik dacht altijd dat dat Steel Panther een parodie was op dat soort misogyne bands, maar blijkbaar zijn ze bloedserieus.

Dat zijn/waren ze. Desalniettemin leggen ze toch ongewenste druk op mensen, die daar door omstandigheden ontvankelijk voor kunnen zijn. Eigenlijk overduidelijk in het verslag van Sphinx: meerdere malen aandringen door een band die aanzien geniet, is geen satire meer.

[Sphinx]

Tijdens "Asian Hooker" was een dame van Aziatische afkomst, de eerste van het concert die ermee begon en die kreeg (terecht overigens) complimenten over haar Asian tits. Vanaf toen gingen ze ook in op het publiek en wat er gebeurde.
Zo vroegen ze om "tits, penises and maybe we can even get vagina". Er was ook een gast die op iemands nek stond en z'n lul uit z'n broek trok. Dus ja.. oordeel zelf maar. Ik vond het geen satire meer nee.

Overigens, dat doet me eraan denken, er waren op het festival ook een paar gasten in een kilt, de traditionele manier van dragen, die gingen crowdsurfen. Dat was ook vrij aanstootgevend.

[Timothy's Monster]

Een verkeerde dickmove.

[halfempty/full]

Het is trouwens THrash metal ipv Trash metal.

Hier kom ik ook nu pas achter...

[Rael]

Voor mij staat thrash metal gelijk aan trash metal. Ik vind het doorgaans afschuwelijk.

[Rael]

Dan was het de beurt aan Deep Purple. Zo'n legendarische band wilde ik graag zien. Er stond een man naast ons die speciaal voor ze was overgevlogen uit Portugal en gedurende het optreden kreeg ik steeds meer medelijden met hem. De mannen klonken net zo uitgeblust als wij na vier dagen Graspop. Het was gezapig en bij vlagen zelfs gênant, zoals een "keyboard-solo" die mijn buurmeisje van 12 ook had kunnen spelen. Sorry boomers, hopelijk heb ik jullie niet te veel tegen het zere been geschopt, maar deze band teert echt alleen nog op hun naam.

Schande! Hoe durf je zo negatief te schrijven over mijn jeugdhelden!

Maar nu even serieus. Deep Purple was één van mijn favoriete bands in mijn tienerjaren. Maar na Machine Head was dat eigenlijk al weer over. De opvolger Who Do We Think We Are was te soft naar mijn toenmalige smaak. Zoals ik ook mijn interesse in Black Sabbath verloor na Master Of Reality, dat voor mij het laatste echt goede album van Black Sabbath was.
Dat neemt niet weg, dat het nog steeds een goede live band zou kunnen zijn. Maar Deep Purple zonder Ritchie Blackmore en Jon Lord is voor mij geen Deep Purple. Zonder die twee voor het groepsgeluid zo bepalende instrumentalisten verliest Deep Purple voor mij zijn aantrekkelijkheid. Geen aandrang om dan nog naar concerten van hen te gaan.
Ik heb van meer mensen die recent Deep Purple-concerten hebben bijgewoond gehoord dat het niet best was.

[Rael]

Voor sommige mensen is Graspop Metal Meeting letterlijk een metalmeeting. Het deed soms denken aan een dorpsfestival met de hoeveelheid meegenomen uitklapstoeltjes en het rijkelijk vloeiende bier.

Eén van de dingen die mij van deze Graspop is bijgebleven is de doordringende vieze ranzige bierlucht die veel mensen verspreidden. Kennelijk hadden ze zoveel gezopen dat ze het niet alleen uitademden, maar dat het zelfs uit hun poriën kwam zetten.

[halfempty/full]

Ik kwam donderdag ook een paar figuren tegen dat ik dacht: als je zo al ruikt op dag 1, hoe is het dan op zondag?

[metal bouwie]

Maiden zojuist tour aangekondigd. Hierop geen graspop, er is nog wel ruimte voor graspop naar gezien het schema niet heel realistisch.

[Timothy's Monster]

Die donderdag is zeker nog een optie.