Gisteren gezien in een uitverkocht Radio City Music Hall. Het was opnieuw sterk.
Eerste keer
sinds NIN in 2018 dat ik weer in Radio City was, en wat blijft het een prachtige iconische zaal. Wij zaten op het
bovenste balkon waar iedereen bleef zitten, en waar de stoelen zo zacht en comfortabel zijn dat je heel gemakkelijk in slaap kan sukkelen. Voorprogramma was de band's gitarist Buck Meek die doodleuk zijn eigen solo-werk speelde met een begeleidingsband. Bleef voor mij niet hangen, maar het was objectief niet verkeerd en ik was blij dat we niet hierbij hoefde te staan. Al was het jammer dat er niet weer een ambient act als support was, want deze zaal zou daar echt ideaal voor zijn geweest.
Big Thief's minimalistische podiumopzet was niet veranderd
tegenover vorig jaar waar ik het te kleinschalig vond. En toch vulde ze deze keer voor mijn gevoel de ruimte volledig. Muzikaal weer top, inclusief twee nieuwe nummers, en met twee overduidelijke hoogtepunten achter elkaar: een versie van Sparrow die eindigde in screamo en grunts van Adrianne, en Dried Roses met een gastmuzikant op viool die niet goed naar boven kwam in de mix. Gevolg was dat de band heel zachtjes begon te spelen zodat de viool hoorbaar zou worden, en nog een niveau hoger steeg qua onderlinge chemie en improvisatie zonder dat ze de essentie van het nummer verloren. Echt indrukwekkend.
Tegen het einde kwamen ze met een lange dank-je-wel speech over hoe ze de band waren begonnen in NYC en hoe dankbaar ze voor alles zijn en een hoop namen en positieve dingen begonnen op te noemen. Wat sympathiek overkwam en gepast was gezien de context dat dit de grootste zaalshow uit hun carrière was. Maar het ging uiteindelijk voor zo'n tien minuten door, waardoor twee nummers uit de setlist werden geschrapt (
uiteindelijk maar 14 tracks gespeeld) en wat tot overmate van ramp een trigger bleek voor wat totaaldebielen achter in ons vak om retardelijk te gedragen en verzoekjes te schreeuwen. Wat zelfs nog af en toe doorging tijdens de twee laatste nummers, die los van de idioten ook minder hard binnen kwamen vanwege de eerdere lange pauze.
Dat terzijde, maakte de band het alles bij elkaar weer waar. Ik zie ze graag een derde keer.