Berlin Atonal

[Kreuz]

Achteraf bekeken toch wel blij met m'n W2-kaartje hoor.

Iemand ervaringen met het switchen van clubs/podia, zitten een aantal heel interessante namen tussen bij in de nachtprogrammatie. Een DJ Marcelle zou ik bv. wel eens willen zien, maar ook upsammy die daar net voor elders speelt.. Of is het eerder dat je je wat vastpint om een avond door te brengen in één club?

[Uplift]

Alles is op één plek.

[Kreuz]

Aha, ik dacht dat Globus en OHM elders waren. Nou, mooi dan.

[Koen]

Het schema staat online. Het eerste dat opvalt: bizar korte settijden op de Main Stage. Soms begint de volgende act al na 30 minuten.

[Kreuz]

Dreamcrusher. Gadverdamme hard zeg.

[Kreuz]

Dit festival is unmatched man. Zaterdag toornt zo boven gisteren uit wtf. Eén grote aaneenschakeling van moddervette dingen.

[MattieGelatti]

Heel benieuwd naar vandaag! De vrijdag deed de festivalnaam zeker eer aan, maar erg pittig op slaapgebrek icm een te lange reis. En had niet echt iets dat eruit sprong.

[Kreuz]

Berlin Atonal (w2) 2023

Na een goeie week Berlijn, ben ik eindelijk terug thuis. Ik tracht hier en daar in andere topics wel nog wat te posten over de reis zelf, maar hoor het voor dit verslag(je?) hoofdzakelijk bij Atonal. Aangezien ik wel al enige jaren op Graz zit, was * dankzij * het forum bekend geraakt met het notoire Berlijnse festival. De setting van het festival als de stad zélf zijn al enkele jaren iets waar ik naar uit kijk om te bezoeken - in 2019 lukte het door omstandigheden niét, al was de interesse zeer groot. Dit jaar in combinatie met de dinsdagshow van Sunn O))) en Kali Malone in Berghain, daags nadien Twice in de Mercedes-Benz, maakten de trip de moeite waard.

Hoewel het metronet in Berlijn vrij goed is, had ik er toch maar op gezocht dat we ergens in de buurt logement vonden. Dus verbleven we in een goedkoop hotelletje omtrent Friederichshain en Samariterviertel; kwartiertje fietsen richting Kraftwerk, tientje richting Berghain en MB. De locatie bleek zowel qua uitvalsbasis (veel lokale winkels, bakkerij om de hoek, parkje in de buurt en een pak goede restaurants en barretjes) echt geweldig. Ben helemaal verliefd geworden op de veelal met graffiti bespoten façades, het leven dat doorheen de buurten bruist en de vele bars langs de kant van het water. Een absolute aanrader, van de Westelijke kant van Berlijn heb ik overigens (door de afstand) minder gezien.

Universal Metabolism

Ik wist dat er in het kader van BA gedurende de week eveneens een tentoonstelling plaatsvond in het kader van Universal Metabolism waarbij het volledige pand van Kraftwerk werd gebruikt om kunst ten toon te stellen en aansluitend telkens een concert of twee te laten plaatsvinden. De namen van de exhibitie spraken, behalve Actress (en zelfs van hem wist ik niet goed wat te verwachten, weinig tot de verbeelding. Van de kelder tot de bovenste verdieping kon je kunst bezichtigen. In de kelder - die fokking donker was, voelde me net in een horrorgame - kon je kleine plakaatjes zien waarop werd geschilderd die in inhammetjes van de muur waren opgehangen. Bridget Polk had dan weer brokstukken, bakstenen en cement verspreid op de gelijkvloers - begreep er geen kut van. 

Terwijl ik doorheen het gebouw aan het struinen was, hoorde ik de installatie van Romeo Castellucci doorheen het gebouw bonken die op de bovenste verdieping stond opgesteld. Hoorde, ja. De installatie toont letterlijk elk woord ever dat er bestaat in een sequentie na elkaar waarbij hier en daar wordt gespeeld met de lengte. Terwijl een woord wordt afgebeeld, weerklinkt er een beat. De muziek meanderde van simpele minimal richting hardtechno aan 165/180 bpm (ofte woorden per minuut op het scherm lol), elders weerklonken ook wat ambientgeluiden in de muziek. De 'show' waarvoor ik kwam was dus ook gewoon die geluidsinstallatie voorafgegaan door weinigzeggende performance art vooraf.

Het coole was dat na afloop van die installatie (start was om 17:00) nadien continu shows her en der werden gegeven. Zo zag ik Marco Fusinato tot twee keer toe een loeiharde show geven (want de shows roteerden ook, ik zag 'm om iets na zes en iets na zeven). Hij bracht een zeer noisey stuk gebracht op elektrische gitaar terwijl op het gigantische scherm op de mainstage beelden van oorlog, verderf en vernieling afbeeldden. Het opvallende was, ik zag 'm daags nadien op het eigenlijke festival dus in totaal drie keer, dat ieder stuk wel een beetje anders klonk dan het andere ofzo. De eerste keer viel ie meteen met de deur in heus en zette ie de noiseknop meteen op een maximum, het tweede stuk had een meeslepende intro terwijl zijn festivalshow iets conventioneler klonk, meer richting noise-metal (?) neigend? Het stuk viel sowieso moeilijk te vatten aangezien het een heel erg innemend stuk was.


Billy Bultheel

Nog op de bovenste verdieping werd de installatie van Billy Bultheel afgespeeld - een weinigzeggend ambientstuk dat in combinatie met de rillingen van het water (de installatie was een vijver met daar achter twee grijze metalen platen) en het licht dat er op verschillende manieren op werd getoond, wel kalmerend werkte. Voor zijn eigenlijke show speelde Bultheel samen met een kransje aan strijkers, een vocaliste en een drummer (idk of ik nog iets vergeet, er waren veel muzikanten) een klassiek stuk. Het leuke was dat de muzikanten ook van locatie bewogen en het gebouw ook echt gebruikten voor de show. Terwijl bijvoorbeeld drie strijkers speelden, veranderde iemand anders van locatie. Er was constant beweging, niet alleen door licht, de platen en het water maar ook de artiesten. Check hier één van de stories op hun Instagram voor meer context.

Ten slotte highlight ik nog even CTM (Cæcilie Trier) en Skjold Rambow, een koppel volgens mij, waarbij CTM op cello een emotief stuk bracht en Rambow echt het beste van zichzelf gaf en moderne dans deed. Dans doet me normaal gezien niet zo veel, maar de wisselwerking en symbiose tussen de twee was echt heerlijk om zien. Soms leidde hij met dans en op andere momenten werd hij geleid door haar muziek. 

De tentoongestelde kunst vond ik niet echt interessant. Ana Vaz had wel een leuke kortfilm gemaakt (Actress ook), maar aangezien ik geen kut kon horen door de installatie van Romeo Castelluci had het ook weinig meerwaarde ofzo. Alsof je naar een stomme film aan het kijken bent, maar het geluid is pompende techno. Mja.

Vrijdag

De eerste dag van BA startte met de show van Billy Bultheel - die... ik dus de dag ervoor al had gezien. Misschien is het wat m'n eigen fout en had ik dinsdag Robin Fox's 'Triptych' (die afgaande op de filmpjes op Instagram er wel vet uitzag) kunnen zien en op donderdag die Sunn O)))-show kunnen meepakken, waardoor ik niet tot twee keer toe een show ga kijken die ik al heb gezien. Ik denk, zeker als je Klein ook nog 's wilde zien, dat het gewoon niet de meerwaarde heeft die het zou moeten hebben ofzo als je van dinsdag tem donderdag die tentoonstelling laat plaatsvinden of misschien moest de ticketprijs dan gewoon een pak lager hebben gelegen.

Halverwege de show kwam ik Kraftwerk binnen, waarbij tot m'n verbazing Bultheel nog steeds bezig was, dus trok ik na enige tijd OHM in om de Belgische trots op het festival Bolt Ruin te checken. De naar Gent uitgeweken Limburger was blijkbaar gestart met een ambient-set, had nadien een live-set gedaan en speelde nadien een vrij hybrid set. Ik zag een halfuurtje van dat laatste waarbij de man hier en daar wel 'iets' dansbaarder neigde, maar weinig toegaf. Het bleef allemaal vrij experimenteel en broken beat met stukjes breaks in verwoven. Nadien trok ik naar de mainstage voor Maria W Horn. Ik had Horn al eens gezien als voorprogramma van Oliver Coates enkele jaren terug waarbij ze toen een weinigzeggend ambient stuk bracht - dus m'n verwachtingen waren niet al te hoog. Toch werden die al vrij snel gemakkelijk ingelost waarschijnlijk door de visuals die haar show vergezelden als de geluidsinstallatie die haar muziek echt deden voelen. Ambient kan voor mij vrij hit or miss zijn en mede doordat je het deinen van de elektronica zo goed kon 'voelen', deed het me wel wat.


Maria W Horn

Direct daarop aansluitend stonden Torus en dj lostboi, waarbij die laatste tot mijn verbazing gewoon een kind is??? Anyways, net zoals bij Horn deed de geluids- en lichtinstallatie enorm veel, al kon ik weinig met de ambient meets trance meets cloudrap-elektronica van de twee. Lostboi deed hier en daar wel eens vocals, wat gezien z'n stemgeluid grappig maar op een manier bij de muziek paste? Dreamcrusher schoot nadien wel gewoon keihard raak bij me. De vele nerds aanwezig waren bij aanvang wat te apathisch naar z'n zinnen, dus sneerde ie maar enkele opmerkingen richting het publiek dat ie "no exhibition to look at" is "and if you're not here to go hard then you might aswell fuck off", lekker. Een rapper zien spitten terwijl z'n vocals zo hard verdraaid zijn dat ze nauwelijks hoorbaar zijn onder loeiharde noise, (post-)industrial was voor mij gemakkelijk het eerste hoogtepuntje van BA.

Nadien deed Marco Fusinato gewoon een schepje erbovenop met z'n stuk DESASTRES waar ik hierboven al wat over heb verteld. In plaats van te blijven hangen voor Shapednoise (misschien ergens toch wat spijt van als ik de filmpjes achteraf zag), trok ik richting Globus voor upsammy. De Nederlandse behoort toe tot één van m'n favoriete dj's en ik kon het niet over m'n hart krijgen om haar te skippen - vrijdagnacht stond met Djrum (en surprise guest Skee Mask!), dj Marcelle, Blumitsu, Crystalmess, Shannen SP en Black Rave Culture tjokvol steengoeie namen. Maar upsammy dus. Ze had een beetje de kutte taak gekregen om de nacht op gang te trekken en dus zat het eerste halfuur / drie kwartier vol ambient (techno) en breaks die niet echt breaks durfden wezen ofzo. Testing the waters, maar nog niet full gas. 


Marco Fusinato

Ik trok na een uurtje upsammy terug richting Kraftwerk om er het punkproject van Blawan en Pariah, Persher te zien. Ik had al aangegeven dat Sunn O))) waarschijnlijk één van de (if not, dé luidste) show ooit was die ik al heb gezien. Wel, deze was ook fokking luid. Blawan was echt een monster en rende heel de tijd als een bezetene rond terwijl Pariah de drums voor z'n rekening nam. Voor de rest hadden ze ook nog een gitarist mee die héérlijk shredde. Geen hoogstaande punk (noch de riffs) hoor, gewoon heel erg luide, agressieve muziek die binnen de context van tijd en plaats echt fantastisch werkte. Ik stond op de tweede rij en kon het gebeuren (ze stonden niet op het podium, maar het publiek mocht gewoon rond hen staan) perfect aanschouwen, terwijl ik me kan voorstellen dat als je iets verder staat je geen kut kunt zien en enkel een machtige mix van noise (want dat voorzag Blawan naast vocals) en punk hoorde.


Persher

¥ØU$UK€ ¥UK1MAT$U verblufte eveneens met een belachelijke set. Hij ging werkelijk alle kanten op en speelde muziek die ik nooit in een set zou verwachten maar draaide alles aan elkaar alsof het niets was. En het wérkte gewoon? Vind de man ook echt zo hilarisch om zien, doorheen z'n set was er een stuk dat ie wat ambient draaide en zat ie daarop te headbangen. Nee, serieus. Check die gast.

Daarna ben ik even polshoogte gaan nemen bij Djrum en Skee Mask, nog zo twee dj's die bij mij in de bovenste schuif liggen. In tegenstelling tot ik wat ik van Tresor had verwacht, is het geen grote zaal maar echt een bunker. Letterlijk. Je moet enkele gangen door die nauwelijks verlicht zijn, trappen af - alles omgeven door graffiti en dan kom via een rookwolk de kelder binnen waar iedere ziel tegen elkaar staat gedrukt. De grond is nat. De muren, net niet van al het zweet. Wat een claustrofobisch hol, not my thing. Het duo draaide bovendien ook meer de muziek/smaak van Djrum dan dat ik de toetsen van Skee Mask in de set hoorde - geen flauw idee trouwens of ik hen echt heb gezien, want de rook in de kelder was zo dicht, je kon geen 2 meter voor je kijken. Hun set ging overigens echt verschillende kanten uit wat ik wel apprecieerde; dnb, idm, bass, stukje acid etc. 

Ik wilde tot het einde blijven, maar ik voelde me slecht gaan en trok nog even richting Globus voor het laatste stukje van BLUMITSU / begin Buttechno vooraleer ik richting hotel ging. Dat uurtje (meer/ minder? who knows) in Tresor had me echt gesloopt, niet gedacht dat ik zo brak zou zijn, want ik had ze graag langer gecheckt.. Ritje richting hotel was wel lekker, wind door je haren en je shirt op de grote baan..

Even moe van pennen, deel 2 volgt later wel.

[hythloth]

Sicke foto's!

[thomas9790]

Heel vet. Ik moet het festival voor 2024 gewoon weer op het lijstje zetten.

[Kreuz]

Zaterdag

Op papier was zaterdag de minste dag/nacht. Sure, met AceMoMa, Kode9 en Pariah had je qua nachtprogramma wel drie kleppers en zowel Blackhaine als Carmen Villain (her)kende ik wel. Echte must-sees had ik dan weer minder. Toch was het in retrospect waarschijnlijk de sterkste van heel het weekend met enkele DG-waardige shows. 

Ik zette m'n avond wederom aan op de gelijkvloers van Kraftwerk waar net zoals dag voordien men was gestart met een vrij 'kalme' opener. Veel herinner ik me op zich niet echt meer van Christian Love Forum (had me ook niet echt voorbereid om iets neer te pennen, om pas 's zondags dan toch die knoop door te hakken lol), wel dat de groep een mix bracht van microtonale muziek die electroaccoustic, ambient en hier en daar een scheur klassiek aan deed. Tot m'n verbazing, ik kwam pas middenin hun set binnen, speelden ze gewoon een dik uur.

Daarna trok ik naar boven voor het Franse heerschap emma dj en cxoxc. Die eerste verzorgde voor de show de beats, de laatste de bars. Nuja. Net zoals Dreamcrusher klonk cxoxc onverstaanbaar. De autotune en het letterlijke gemompel zorgden ervoor dat je gewoon niet hoorde wat ie zei. Veel charisma noch zin had ie ook weer niet om er een splijtende show van te maken, wat best wel jammer was. Hij ijsbeerde maar wat rond, kettingrookte wat op het podium en mompelde hier en daar wat door z'n micro. Nul zin, geen energie. Veruit het slechtste wat ik op BA gezien heb.

M'n honger naar beter werd echter al snel gestild door CORIN die haar fonkelnieuwe plaat 'Lux Aeterna' kwam voorstellen. Denk Holly Herndon waarbij de vocals nog harder vervormd zijn en met meer ambientstukken doorheen de songs gestoken. Hier en daar haalde ze ook wel eens stevig uit, wat gezien de setting van Kraftwerk telkens zo overweldigend klonk - de plaat doet het soms echt geen recht aan van hoe het live klonk. Carmen Villain bordeerde mooi voort op het elan van CORIN zij het echter minder donker, industrieel en met een pak meer ambient / trage synthlagen. Villain werd bovendien bij gestaan door prachtige visuals die haar songs nog meer tot leven brachten. Geinig overigens dat net op de plek waar ik stond een groepje artiesten stond waarvan ik enkel Caterina Barbieri van herkende. Op zich is het wel leuk om te zien dat er een aantal artiesten ook gewoon blijft hangen of zelfs het festival gaat bezoeken omdat ze ook gewoon fan zijn van het festival en de muziek..


Carmen Villain

Two for two zou je denken en dan werd plotseling onthuld waarom er een gigantische stelling op één van de twee mainstages was gebouwd met doorschijnende zijden doeken voor gespannen. De stelling diende namelijk als decor voor de set van Emptyset (hoewel door het verloop van het weekend nog een aantal acts wel van de installatie zouden gebruik maken voor het visuelse aspect van hun show). Maar dus, Emptyset. Een dikke recommend van Kalters vooraf. Google leerde me dat het twee dudes zijn uit Bristol die experimentele muziek maakten en dat ze dit combineerden met installaties/kunst. Meteen retebenieuwd. De twee brachten één van de meest oorverdovende shows die ik dat weekend zag - en Atonal had er een aantal. Muzikaal schipperde hun muziek van post-club, bass tot idm. Wie Autechre zag op Primavera, dat soort muziek was het maar dan met meer post-club invloeden en meer.. beats? 

De belichting van Kraftwerk scheen dan ook op de doorschijnende doeken waardoor de verlichting alle kanten op scheen. Later kwamen er ook lasers aan te pas waardoor je tot aan de achterkant van het gebouw de lasers zag reflecteren. Fakking ziek. Dat in combinatie met de indrukwekkende en overweldigende muziek die de twee je een uur lang voorschotelden, maakte van dit concert absoluut één van de beste die ik heb gezien. Gewoon kijken, aanschouwen en ondergaan. Zo voelde het. Beetje Sunn-achtig, de beats schokten soms tegen je borstkas aan maar vervelden nooit tot een soort massage voor je lijf (dat was Sunn wél).

Beetje leeg van het concert, pakte Blackhaine me minder. De dude begon z'n set onder oorverdovende industrieel klinkende beats in een container waar hij als een bezetene te keer ging. Op het hoofdpodium kon je dan alles mee volgen op het grote scherm. Uiteindelijk brak hij uit en creërde hij rond het publiek een moshpit, terwijl hij aan het rappen was. Na een goed kwartier (?) stond hij uiteindelijk op het podium en deed hij daar gewoon z'n show om naar het einde toe op de container te klimmen en vanaf daar te performen. Qua show en overgave, geweldig maar ik voelde 'm zelf niet helemaal ofzo? Ik zag online wel heel erg veel hype omtrent de show en praise krijgen, so.


Prison Religion

Tegen het einde aan ben ik richting stage Null geslenterd om een goeie spot te fixen voor Prison Religion - opnieuw, zoals met Emptyset, geen flauw idee wie/wat ik zou zien. Prison Religion is een duo dat zich verkleed als agenten en rapt over industriële hiphopbeats genre Death Grips. Ze stonden niet op het podium, maar zoals Persher daags voordien, gewoon op de grond. Je kon er dus gewoon rond gaan staan en daar je ten volle smijten. Naarmate de set vorderde werd de kring dan ook steeds kleiner en kleiner en kwamen mensen steeds dichter bij de twee staan tot we uiteindelijk quasi aan hun draaitafels stonden. Net zoals Emptyset één van dé verrassingen van BA. Wat een overgave. Het publiek was waanzinnig en ging volledig op in de beats, het geschreeuw en de hype van de twee. Klein minpuntje, maar misschien was dat puur om hun show/energie niet in gedrang te brengen. Al hun muziek was mooi prerecorded. Het enige wat ze moesten doen was de ene track infaden en de andere track outfaden. Gezien de hyperkinetische aard van hun muziek die soms alle kanten op ging, had je het nooit geweten hoe ze precies alles aan elkaar breiden.. tot je er met je neus op staat. That said, ongelooflijke show.

Voor Actress stond er jammer genoeg een veels te lange rij te wachten bij OHM, dus heb ik zowel hem als Mia Koden gezien om een hele nacht nog rond te hangen in Globus. Achteraf bleek Verraco heel erg sterk te hebben gedraaid in Tresor, al vond ik Kode9 enerzijds en AceMoMa anderzijds ook heel erg eclectisch. Ik wist niet goed wat te verwachten van die eerste. Ik dacht dat hij meer bij zijn eigen werk zou blijven qua genre mixing, maar nope. Bossman Kode9 draaide werkelijk alle genres aan elkaar ofzo. Juke, ghetto, acid, breaks, dubstep, stukje Rosalia in een of andere vettige bass house track, idm, dnb whatever. Gek genoeg ging AceMoMa gewoon verder op dat elan, veelal wel vertrekkend bij house ofzo, maar dan alle kanten uit, lekker veelzijdig en nooit lang stilstaand bij een bepaald genre. Uiteindelijk ergens na vijf vertrokken.

Zondag

Eens je over die zaterdag bent is het alweer zondag, de laatste dag. Soms is het zo raar om te beseffen dat het weekend dan alweer voorbij is en je de allerlaatste keer het fameuze Kraftwerk-gebouw gaat bezoeken. Ik mis het. Ik weet niet meer wie het was, maar een tijdje geleden had iemand gepost dat je gerust voor het gebouw alleen al naar daar kunt en die persoon heeft honderd procent gelijk. Kraftwerk en diens geluids- én lichtinstallatie is iets wat ik België noch op andere festivals of clubs al heb meegemaakt. Het is gewoon zo indrukwekkend en immens. Het is fijn om doorheen het gebouw te wandelen en plekjes te ontdekken. Het geluid is zo haarscherp waardoor je op geen enkel moment echt het gevoel hebt dat muziek te luid zou staan. Uiteraard moet je nog steeds je oordoppen dragen, maar muziek klinkt niet schel ofzo. Anyways.

Net zoals de twee voorgaande dagen had BA wederom een kalmere act hun festivaldag op gang laten trappen. Vaak terugkerend artiest Pavel Milyakov en Perila stelden er nieuw werk voor. Net zoals andere ambientstukken sluit ik echter m'n ogen en tracht ik te genieten van de muziek. Werkt wel minder goed voor het geheugen.. Milyakov speelde vooral op gitaar (elektrisch en hevig beïnvloed door effecten dan wel akoestisch). Perila nam dan weer vocals voor haar rekening alsook piano en ze speelde af en toe met een metalen plaat waar ze op sloeg ter percussie ofzo? 

Ik denk dat hun set in twee delen was opgesplitst, het ene deel was meer elektronisch en ambient terwijl het tweede deel meer neigde naar folkpop/indietronica ofzoiets? Na de eerste set bedankten de twee en zocht ik DJ Caring voor een halfuurtje op die OHM aan het warm draaien was. Toen ik OHM terug buiten kwam, kwam ik tot de vaststelling dat Milyakov en Perila opnieuw/nog steeds bezig waren. De twee ging vér over hun speeltijd waardoor de acts op de mainstages twintig minuten later begonnen dan voorzien. 


Maya Shenfeld

Zowel Maya Shenfeld (met prachtige visuals gemaakt door Pedro Maia) als Marta De Pascalis brachten twee degelijke ambient sets. Waarbij die eerste echt stevig uit de hoek kon komen met experimentele, noisey achtige passages. De Pascalis daarentegen was kalmer. Ik denk dat ze een soort tape music, new age achtige mix van muziek bracht. Beiden zijn me niet echt bijgebleven, jammer genoeg. Battle-ax ging qua genre verder op het elan. De violiste bracht herwerkte muziek van Mahler. Ze voorzag de werken hier en daar van een vleugje elektronica waardoor de stukken toch iets dynamischer werd, al was het spel van de Australische wel echt indrukwekkend. 


Battle-ax

Het contrast met Elvin Brandhi en KMRU die hun nieuwe project '(A|||oy)' kon dan wel echt niet groter zijn. Wie dacht dat KMRU een beetje ambient zou draaien zoals z'n solowerk, kwam al snel voor voldongen feiten te staan. De twee spaarden absoluut geen moeite om goed drie kwartier alles wat ze in hun mars hadden op je af te vuren. Net zoals bij Emptyset werd de stelling gebruikt om de bovenste verdieping op absurde manieren te verlichten en de muziek ook echt tot leven te wekken. De lasers draaiden cirkels in overdrive terwijl de muziek bonkte en kolkte tegen de sterren op. Ik weet niet goed hoé ik het moet omschrijven? Industrial? Power noise?


Blawan

Nadien tapte Blawan uit hetzelfde vaatje met een live (!) set om 'u' tegen te zeggen waarbij de best omschreven term gewoon industrial meets industriële techno is? Het ging kneiter hard en Blawan waande zich met z'n nachtjapon even als een heerser van de nacht. Die twee sets na elkaar na zo'n 'kalme' avond was echt een enorm contrast?

Op aandringen van Kalters ben ik achteraf Istanbul Ghetto Club gaan kijken. Bedoel, voor de naam alleen al moet je toch 's effe gaan kijken, toch? Bovendien waren alle normies richtin Alessandro Cortini gaan kijken hoe die weer maar eens slome progressieve elektronica uit de boxen laat schallen. No, thanks. Istanbul Ghetto Club bleek in OHM dus een gemaskerd duo te zijn dat live (!) draaide. In een uurtje heb ik één van de twee gitaar zien spelen terwijl de andere de beats regelde. Ze draaiden dabke, juke, acid, minimal, bass house, ghetto house enzovoorts. Bijzonder onconventionele manier van spelen en draaien waarbij het publiek echt uit hun handen VRAT. 


The Bug & Flowdan

Nog een klein stukje gezien van Azu Tiwaline, maar niet het vermelden waard want nadien trok ik richting The Bug met Flowdan. Eén van de sets waar ik over het weekend heen toch wel het meest naar uit had gekeken. Ik wil al zo lang The Bug eens live zien aangezien ik 'Fire' zo goed vond. Het eerste kwartier draaide The Bug warm waarna Flowdan (eerst keuvelend met MALA in de achtergrond) ook op het podium kwam. Alleen.. Het geluid trok op niets. Ik dacht dat het eerst kwam omdat ik vrij links stond en dus niet pal voor de boxen die langs The Bug centraal stonden gezet. Maar zelfs toen ik nog meer centraal ging staan, werd het er niet beter op. Achteraf zag ik 'm er ook over tweeten dat er blijkbaar wel wat mis was met de mixing. Desalniettemin, het klonk nog steeds hard hoor, maar niet op de manier zoals een Emptyset, Persher of Dreamcrusher klonken.. Flowdan was overigens heel sterk als mc, gaf werkelijk alles en rapte als een sneltrein. Nog steeds erg goede show ondanks dat ik had verwacht dat The Bug me via z'n boxen zou doen rillen in m'n borstkas. 

slotwoordje

Uiteindelijk had ik graag nog wat van het nachtprogramma meegepikt, maar ik voelde me vrij drained van het afgelopen weekend en de weinige slaap (denk dat ik per dag zo'n 4 à 5u sliep?), dus trok ik nadien alweer richting het hotel. Bij deze dus een warme aanrader om het festival volgend jaar te bezoeken. Zelfs voor een misschien op papier ietwat mindere affiche, is het festival de moeite waard om te bezoeken. Je komt steeds acts en muziek tegen die je compleet van je sokken blazen. Bovendien ook fijn om echt wel over het overgrote deel wel echt muzieknerds te treffen in Kraftwerk. Op vrijdag en zaterdag had je wel enkele toeristen die als een lamme alles liepen te fotograferen en filmen, maar ik vermoed dat je dat door de locatie altijd wel zult blijven hebben.

Door de zeer prijzige dagkaarten kom je trouwens niet zo maar fissavolk tegen en blijven Tresor / Globus gemakkelijk bereikbaar en worden ze niet te druk. Niet dat ze dit ooit gaan lezen, maar het zou wel cool zijn om terug te gaan naar de het model van voor corona namelijk van donderdag tem zondag met daartussen alle kunst in verweven. De exhibitie was leuk, de performance art vrij hit or miss en dus imo niet echt het geld waard wat er voor werd gevraagd. Ik vond het overigens wel fijn dat er zoveel chill-out ruimtes waren, zowel binnen het gebouw (op de eerste als de bovenste verdieping maar ook net aan OHM had je een area met gigantische beanbags). Haha en ojee het gebrek aan security / controle vond ik overigens wel hilarisch, maar bon..

Een overzichtje;

*****
Emptyset
KMRU + Elvin Brandhi
Prison Religion
Blawan
¥ØU$UK€ ¥UK1MAT$U
Persher

****
Istanbul Ghetto Club
Maria W Horn
Kode9
AceMoMa
The Bug & Flowdan
Billy Bultheel
Battle-ax

***
Maya Shenfeld + Pedro Maia
Dreamcrusher
upsammy
Marta De Pascalis
Pavel Miyalkov + Perila
Djrum b2b Skee Mask
CTM & Skjold Rambow
BLUMITSU
Christian Love Forum
Marco Fusinato
DJ Caring
Bolt Ruin

**
Torus & dj lostboi
Romeo Castellucci

*
emma dj + cxoxc

[Jorrit]

Nice read man, thanks. Misschien toch maar eens heen gaan.

[MattieGelatti]

Mooi verslag inderdaad zeg! Elvin Brandhi x KMRU, wat een aardbeving van een set was dat zeg. Ook gelachen om Blawan. De geluidskwaliteit was inderdaad weer bizar goed, overal. Blijf de duur van het festival wel lastig vinden. Bij CTM is het dan toch weer op een heel andere manier gecontextualiseerd. Je ziet wel echt dat er experiment zit in de vorm van het festival, ook in de manier waarop geprogrammeerd wordt qua timetable. Welk festival kan nu starten met een langdradig stuk van meer dan twee uur. Al zijn bepaalde delen van het programma wel echt gebouwd op een kleine capaciteit. Als je achteraan staat krijg je de helft niet meer mee, puur qua zicht en ervaring. Hoewel het licht design echt buitenaards is. En het publiek: muisstil bij alle shows. Aandacht is echt optimaal. Ik heb het dan wel over de live shows, clubnachten niet echt iets van meegepakt.

[Kreuz]

Klopt. Het begint al rond een uur of zeven en gaat gewoon tot 's morgens vroeg door. Je kunt op zich wel gemakkelijk makkelijk Kraftwerk binnen en buiten, maar rond de klok van twaalf had ik wel vaak effe genoeg ofzo gezien de intensiteit van sommige shows.. Hoe is dat bij CTM dan?

[Uplift]

CTM is imo op geen enkele manier te vergelijken met Atonal. Is veel meer iets als Unsound, met locatiegebonden programmablokken. Ook heel tof hoor.

[Koen]

https://berlin-atonal.com/

Information for the 2024 edition of the festival coming soon

[Koen]

Mijn vriendin komt met een mogelijke scoop: https://www.markpringlemusic.com/dates

BERLIN ATONAL
Saturday, August 24, 2024
00:00  23:59
BerlinGermany (map)
Google Calendar  ICS
Sebastian Lange - Saxophones | Mark Pringle - Piano | Hiromu Seifert - Percussion

Programme:

Charlotte Seither - Visible Thoughts

Olga Rayeva - A short love text message read in the rain

(Neue Musik)